Geçen ay Odesa’dan Kiev’e uçarken, terminale girişi engelleyen bir polis memuru bulmak için havaalanına geldim. Yol boyunca hatırı sayılır bir kalabalık toplandı. Görünüşe göre biri bomba ihbarında bulunmuştu.
İlk başta şok oldum, diğer yolcuların nasıl tepki verdiğini görmek için etrafa baktım. Bazı insanlar telefonda akşam planlarını yeniden düzenlemeye çalışıyorlardı; bazıları sadece kendi aralarında sohbet ediyor ya da telefonlarına dokunuyorlardı.
Rus işgali hayaleti birçok Ukraynalı için hayatın bir gerçeği haline geldi. Kredi… The New York Times için Sasha Maslov
O dönemde sınırdaki Rus askeri varlığı artıyordu ve insanların kafasında çatışma ihtimali vardı. Ancak bunun gibi bomba tehditleri rutin hale geldi.
Sıcaklık bulmak için yürüme mesafesindeki tek yer olan bir Georgian restoranına gittim. Restoran, havaalanı çalışanları, mahsur kalan yolcular, tepsilerde çay ve atıştırmalıklar taşıyan boğulmuş garsonlarla uğultu halindeydi. Bir sonraki masada, bir grup yabancı yemek paylaşıyor ve Ukraynalıların anonim bomba tehditleri için kullandıkları bir terim olan bu madenlerin ne sıklıkta gerçekleştiğini tartışıyorlardı.
Çok geçmeden havaalanı çalışanlarının yeşil ceketlerinin altından telsizlerin mırıldandığını duydum ve insanlar eşyalarını toplamaya başladılar. Ayrılırken banyo kapısında el yazısıyla yazılmış bir not gördüm: “Havaalanında mayın yok. İyi uçuşlar.”
Herkes yolculuğuna devam etmekte özgürdü ve ben işimi yapmaya devam ettim.
Ocak ayının sonlarında, hem rahatsız edici hem de tanıdık gelen bir şehir olan Kiev’deydim, işlerini yapan ve son çatışmadan bu yana inşa ettikleri her şeyin bir başka savaşta kaybolmamasını umduğum insanları yakalamak için. .
Ukrayna hiçbir zaman bir istikrar feneri olmadı. İnsanların hayatları boyunca bildikleri her şeyi alt üst eden bir olay olan Sovyetler Birliği’nin dağılmasından bu yana, alnında “kriz” dövmesi olan bir ulus haline geldi.
1984’te Rusya sınırına sadece 50 kilometre uzaklıktaki Harkov’da doğdum. Hayatımda gördüm: 1998 rublesi çöküşü; 2004’teki Turuncu Devrim; 2008 küresel mali krizi; ve 2014 Maidan devrimi. Bunu Kırım’ın ilhakı ve Doğu’da Rus destekli ayrılıkçılarla savaş izlemişti ve şimdi koronavirüs pandemisi yeni Rus saldırganlık dalgası tarafından bir kenara itiliyordu.
Andriy Fedoriv, Ukrayna’daki bir pazarlama ajansının başkanı, işletmelerin diğer krizlerden kurtulduktan sonra yeniden başlamak zorunda kalmaktan korktuklarını söyledi. ülke.
Fedoriv Ajansı ofislerinde bir toplantı. Fedoriv’in Berlin ve Los Angeles’ta da ofisleri var.
İş dünyasında son birkaç yıldır, Ukrayna girişimcilere yüksek riskli vahşi fırsatlar sağladı.
43 yaşındaki Andriy Fedoriv, yüzden fazla çalışanı ve dünya çapında çeşitli ofisleri ile Ukrayna’nın önde gelen reklam ve pazarlama ajanslarından biri olan Fedoriv Agency’yi yönetiyor. Ukraynalıların yıllardır bir tür Rus askeri varlığıyla yaşadıklarını ve buna alıştıklarını belirtti. “Yani alıştık.”
“Yeniden başlamak istemediğimiz için kızgınız” dedi. “Çok az kaynakla çok şey yaptık. Savaşmak yerine değer yaratmaya devam etmek istiyoruz. Ama gerekirse yaparız” dedi.
Ievgen Lavreniuk, Kiev’deki Dream House Hostel’de. İlk başta iptaller için artan Covid vakalarını suçlarken, daha sonra olası konuklardan Ukrayna’da yaklaşan çatışmadan korktuklarını duydu.
34 yaşındaki Ievgen Lavreniuk, Dream House Hostel ağının kurucularından biridir. Sırt çantalı gezgin ve hevesli bir gezgin olan Bay Lavreniuk, Kiev’de pazarda bir boşluk gördü ve 2011’de 24 yataklı bir hostel açtı. İşler başladı ve hostel, pitoresk eski bir cadde olan St. Andrew’s inişinde daha geniş bir alana taşındı. eski Kiev’in iki parçasını birbirine bağlayan. Bay Lavreniuk, 100’den fazla yatağı, küçük bir kafesi ve bir barı olan bu yeri halen işletmektedir. 2019 yılına kadar 12 şehirde pansiyonları vardı. Bay Lavreniuk,
Kiev’deki hostel ziyaretçilerinin yüzde 60’ından fazlasının yurtdışından geldiğini ve bunların çoğunun Almanya, Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri’nden geldiğini söyledi. 2021’in sonunda, Bay Lavreniuk’un başlangıçta Omicron varyantını suçladığı bir iptal dalgası yaşandı. Ancak koronavirüs vakaları azaldıkça iptaller devam etti.
Geri bildirim formlarında, insanların Ukrayna’ya seyahat etmekten korktuklarını fark etmeye başladı.
“Rusya ile bu gerilimleri bir veya iki ay daha yaşayabiliriz, ancak insanlar iki veya üç yıl boyunca Ukrayna’nın tehlikeli bir yer olduğunu düşünmeye devam edecek” dedi.
Kiev şehir merkezinde, insanların Rus saldırganlığının son dalgasında diğer uluslara destekleri için teşekkür etmek için toplandığı bir miting .
ZigZag, Dream House misafirleri Kiev gezilerini denemek isteyebilir.
Sahibi, 36 yaşındaki Liubov Tsybulska, Rus dezenformasyonuna odaklanarak Ukrayna Silahlı Kuvvetleri’nde dijital iletişim danışmanı olarak çalışıyordu. Hala bu alanda bazı çalışmalar yapıyor. Geçen yıl, hükümet ve sivil örgütler arasında ortak bir girişim olan Rus dezenformasyonuna karşı koymaya adanmış bir örgütün kurulmasına yardım etti.
Restorandaki personelini en kötü senaryoya hazırlamaya çalışır. “Savaş durumunda ne yapılması gerektiğine dair broşürler dağıttık” dedi. “İlginç bir şekilde, hükümette çalışırken geliştirmesine yardım ettiğim bir broşürdü.”
Bir gün işteyken, o ve çalışanları bir saha gezisine çıkmaya karar verdiler: “En yakın bomba sığınağını internetten araştırdık ve nerede olduğuna bakmaya gittik” dedi.
Ms. Tsybulska bir zamanlar Ukrayna Silahlı Kuvvetleri için dijital iletişim danışmanı olarak çalıştı. Şimdi bir restoran sahibi olarak çalışanlarını en kötü senaryoya hazırlamak için geçmişini kullanıyor.
30 yaşındaki Denis Dmitrenko, “panik yapma modunda” kalmaya çalıştığını söyledi. Bay Dmitrenko, yapay zeka start-up’larına yatırım yapan bir şirket olan Roosh’un Kiev’li ve yönetici ortağıdır. (Roosh için bir başarı, 2020’de viral anlar yaşayan yüz değiştirme video uygulaması Reface oldu.)
“Ukrayna’ya inanıyoruz ve burada yapay zeka için küresel bir merkez inşa etmek istiyoruz” dedi. . O noktada, hiçbir şey bu hırsları değiştirmedi. İşler kötüye giderse tepki veririz ama şu an için bir B planı yok” dedi.
45 yaşındaki Igor Mazepa, ülke pandeminin pençesinden çıkarken ekonomik bir patlama bekliyordu. Şimdi bir yatırım bankası olan Concorde Capital’in genel müdürü Bay Mazepa, olaylara farklı bakıyor.
“Sürekli Rusları işgal etmeyi düşündüğünüzde, gidip yeni bir telefon, araba veya ev almayacaksınız” dedi.
Bay. Ukrayna’daki bir yatırım bankasının başkanı Mazepa, Rus tehditlerinin insanların büyük bilet alımlarını düşünme şeklini etkilediğini söyledi.
Tüketici harcamaları düştü ve ilgili şirketlerden birinin riskler konusunda çok endişeli olması nedeniyle birçok anlaşmanın başarısız olduğunu söyledi. sürekli çatışmanın
Ancak Ocak sonu itibariyle bir grup piyasadan çekilmiyordu: “Ukraynalı yatırımcılar bu dış baskı dalgalarına karşı daha dirençli” dedi. Yine de gelecek üzerine bahse girmek istemiyordu.
“Tabii ki hiçbir şey tahmin edemem, özellikle de dünyanın kaderi bir kişinin karar verme sürecine bağlı olduğunda” dedi.
53 yaşındaki Alik Mamedov, Zhitnii Rynok’ta meyve satıcısı. Bay Mamedov, ailesini Ukrayna’ya taşımadan önce savaşın Azerbaycan’da kapısının önüne geldiğini görmüştü. “Bunu yaşadım ve bunun burada olmasını istemem” dedi. “Bu benim ikinci evim; Ukrayna ekmeği yiyorum ve Ukrayna topraklarında yürüyorum. Çocuklarım burada okula gidiyor.”
Narını halen Azerbaycan’da sahip olduğu arazide yetiştiriyor ve satmak için Kiev’e getiriyor. Ancak Rusya ile gerginlik arttıkça, işler yavaşladı. “Önceden insanlar birkaç kilo alırdı” dedi. “Şimdi bir müşteriye sadece birkaç meyve satıyorum.”
Başka bir yerde, Zhitnii Rynok’ta bir et satıcısı olan 63 yaşındaki Valentyna Poberezhec, satışlarda da bir düşüş gördüğünü söyledi – politikacıları suçladı. Ama aynı zamanda çoğundan daha iyimserdi. “Putin Ukrayna halkını seviyor; bize saldırmayacak,” dedi geçen ayın sonlarında.
Ms. Poberezhec, et standındaki satışlarda bir düşüş fark etti.
42 yaşındaki Iryna Chechotkina, geçmiş çatışmalar sırasında işini yürütme deneyiminin onu yeni bir çatışmaya hazırlayabileceğini hissetti.
Kendisi ve eşinin 17 yıl önce kurdukları bir çevrimiçi perakendeci olan Rozetka’nın kurucu ortağı ve eş yöneticisidir. Paketlerin eve teslimi Ukrayna’da Amerika Birleşik Devletleri’ndeki kadar yaygın değildir ve çoğu zaman insanlar paketlerini aynı zamanda perakende mağazası olarak da hizmet veren yerel bir Rozetka mağazasına gönderir. Şimdi, Ukrayna genelinde yaklaşık 300 mağaza var ve şirkette 8.000’den fazla kişi çalışıyor.
Bayan Chechotkina, o ve kocasının daha önceki bir krizin ortasında işe başladıklarını ve bunun onların dayanıklılık geliştirmelerine yardımcı olduğunu söyledi.
Ukrayna Üzerinden Artan Gerginliği Anlayın
Kart 1/5
Bira üretimi çakışması. Ukrayna ile Rusya arasındaki düşmanlık, Rus ordusunun Ukrayna topraklarına geçerek Kırım’ı ilhak ettiği ve doğuda bir isyanı alevlendirdiği 2014’ten bu yana kaynıyor. 2015’te belirsiz bir ateşkese ulaşıldı, ancak barış zor oldu.
Düşmanlıklarda ani artış. Rusya yavaş yavaş Ukrayna sınırına yakın kuvvetler inşa ediyor ve Kremlin’in komşusuna yönelik mesajları sertleşti. Endişe Ekim ayı sonlarında Ukrayna’nın Rus destekli ayrılıkçılar tarafından işletilen bir obüsü vurmak için silahlı bir insansız hava aracı kullandığı zaman arttı.
Bir istilayı önleme. Rusya grevi, Ukrayna’ya yeni bir müdahalenin korkularını artırarak, ateşkes anlaşmasını ihlal eden istikrarsızlaştırıcı bir eylem olarak nitelendirdi. O zamandan beri Amerika Birleşik Devletleri, NATO ve Rusya, bu sonucu engellemeyi amaçlayan bir diplomasi girdabına giriştiler.
Kremlin’in konumu. NATO’nun doğuya doğru genişlemesini giderek ülkesi için varoluşsal bir tehdit olarak tasvir eden Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin, Moskova’nın Ukrayna sınırındaki artan askeri varlığının Ukrayna’nın ittifakla derinleşen ortaklığına bir yanıt olduğunu söyledi.
Yükselen gerilim. Batı ülkeleri Moskova ile diyalog kurmaya çalıştı. Ancak Biden yönetimi, bir işgal durumunda ABD’nin ağırlığını Ukrayna’nın arkasına atabileceği konusunda uyardı. Fransa, Almanya ve Polonya da Rusya’yı Ukrayna’ya taarruz başlatması halinde bunun sonuçları konusunda uyardı.
“İlk kez ebeveyn olduk, ülke Turuncu Devrim’in ardından yaşıyordu ve gelecek daha çok hissettirdi. belirsiz” dedi. “Değişim zamanında doğan işimiz, en başından itibaren hızlı ve esnek olacak şekilde vaftiz edildi.”
Rozetka’nın kurucu ortağı ve CEO’su Chechotkina gibi bazı işletme sahipleri, krizi aynı şekilde atlatabileceklerine inanıyorlar. Ukrayna’da başkaları var.
İşin Rusya ile devam eden gerilimlere uyum sağlaması konusunda endişeli değil.
“Belki de hepimizin bu savaşa karşı biraz bağışıklık kazanmış olmamızdandır,” dedi.
Ama geriye dönüp baktığında, Kırım’ın ilhakı sırasında Ukrayna’yı ve bugün Ukrayna’yı iki farklı ülke olarak görüyor.
Bu ayrım, Simferopol yakınlarındaki bir köyden Kırım Tatarı olan 30 yaşındaki Emil Dervish için özellikle keskin. Küçük mimarlık bürosunu 2018’de Kiev’de açtı. Kendi evi birkaç yıl önce Ruslar tarafından işgal edilmiş olsa da – ve babasının kalp krizi geçirdiği işgalden bu yana oraya sadece bir kez seyahat etmiş olsa da – Rusya’nın geleceğine inanmaya başladı. daha da ilerle.
“21. yüzyılda Avrupa’nın göbeğinde tam bir istila olacağını hayal etmek benim için zor” dedi. “Bence olup bitenler, insanları psikolojik olarak baskı altına almanın ve burada yaşamak isteyip istemedikleri konusunda onları şüpheye düşürmenin bir yolu.”
Bay. Kiev’de bir mimarlık firmasının sahibi olan Dervish, Rus tehditlerinin insanları Ukrayna’da yaşamaktan caydırmanın bir yolu olduğuna inanıyor.
Nijerya doğumlu 34 yaşındaki Eno Enyieokpon, Belarus’ta üniversiteyi bitirdikten sonra 2017’de Ukrayna’ya taşındı ve moda markasını kurdu, Demir İplik, ertesi yıl. “Burada olmam gerektiğini hissediyorum,” dedi.
Bay Enyieokpon için Ukrayna’da işler yolunda gidiyor. Markası biraz popülerlik kazandı ve şu anda üç kişiyi istihdam ediyor – yine de kıyafetlerinin çoğunu kendisi yapıyor ve öncelikle yerel sanatçılara satıyor.
Ukrayna moda haftası öncesinde geçen ayın sonlarında “Şu anda tüm enerjim altı gündeki şovum üzerinde yoğunlaşıyor” dedi. “Bundan sonra Rusya’yı düşüneceğim.”
Bay. Bir moda tasarımcısı olan Enyieokpon, geçen ay asıl odak noktasının hala Ukrayna’da yaklaşan moda haftasında olduğunu söyledi.
Darko Skulsky, 48 yaşında, Ukraynalı Amerikalı bir ailenin çocuğu olarak doğdu ve Philadelphia’da büyüdü. George Washington Üniversitesi’nden mezun olduktan sonra 1995 yılında Ukrayna’ya geldi.
1998 yılında ortağıyla birlikte Samsung ve Apple reklamları ve “Çernobil” üzerine çalışmalar yapan bir yapım şirketi olan Radioaktive Film’i kurdu. HBO mini dizisi.
“Bu ülkede iş yapmak için belirli bir zihin yapısına sahip olmalısınız” dedi Bay Skulsky. “Daha çalkantılı ve daha fazla gelgit var. ”
Aralık ayında Bay Skulsky, müşterilerinden Ukrayna’da ateş açılmasıyla ilgili endişelerini duymaya başladı. Bundan sonra, birbiri ardına sözlü anlaşmalar imzalanan bir sözleşmeye dönüşmedi ve işler iptal edildi veya ertelendi.
Radioaktive Film bazı sözleşmeleri kaybetti ve Bay Skulsky ve ortağı bazı işleri Polonya ve Gürcistan’daki ofislerine devretti. Ama Bay Skulsky’nin hayatı Ukrayna’da.
“Hâlâ her gün burada uyanıyorum, kahvemi içiyorum ve çocuklarımı okula götürüyorum” dedi.
Zhytomyr, Ukrayna’daki “Zafer Anıtı”. Birçok Ukraynalı, yaşamları boyunca ülkede çeşitli çatışmalar yaşadı.
İlk başta şok oldum, diğer yolcuların nasıl tepki verdiğini görmek için etrafa baktım. Bazı insanlar telefonda akşam planlarını yeniden düzenlemeye çalışıyorlardı; bazıları sadece kendi aralarında sohbet ediyor ya da telefonlarına dokunuyorlardı.
Rus işgali hayaleti birçok Ukraynalı için hayatın bir gerçeği haline geldi. Kredi… The New York Times için Sasha Maslov
O dönemde sınırdaki Rus askeri varlığı artıyordu ve insanların kafasında çatışma ihtimali vardı. Ancak bunun gibi bomba tehditleri rutin hale geldi.
Sıcaklık bulmak için yürüme mesafesindeki tek yer olan bir Georgian restoranına gittim. Restoran, havaalanı çalışanları, mahsur kalan yolcular, tepsilerde çay ve atıştırmalıklar taşıyan boğulmuş garsonlarla uğultu halindeydi. Bir sonraki masada, bir grup yabancı yemek paylaşıyor ve Ukraynalıların anonim bomba tehditleri için kullandıkları bir terim olan bu madenlerin ne sıklıkta gerçekleştiğini tartışıyorlardı.
Çok geçmeden havaalanı çalışanlarının yeşil ceketlerinin altından telsizlerin mırıldandığını duydum ve insanlar eşyalarını toplamaya başladılar. Ayrılırken banyo kapısında el yazısıyla yazılmış bir not gördüm: “Havaalanında mayın yok. İyi uçuşlar.”
Herkes yolculuğuna devam etmekte özgürdü ve ben işimi yapmaya devam ettim.
Ocak ayının sonlarında, hem rahatsız edici hem de tanıdık gelen bir şehir olan Kiev’deydim, işlerini yapan ve son çatışmadan bu yana inşa ettikleri her şeyin bir başka savaşta kaybolmamasını umduğum insanları yakalamak için. .
Ukrayna hiçbir zaman bir istikrar feneri olmadı. İnsanların hayatları boyunca bildikleri her şeyi alt üst eden bir olay olan Sovyetler Birliği’nin dağılmasından bu yana, alnında “kriz” dövmesi olan bir ulus haline geldi.
1984’te Rusya sınırına sadece 50 kilometre uzaklıktaki Harkov’da doğdum. Hayatımda gördüm: 1998 rublesi çöküşü; 2004’teki Turuncu Devrim; 2008 küresel mali krizi; ve 2014 Maidan devrimi. Bunu Kırım’ın ilhakı ve Doğu’da Rus destekli ayrılıkçılarla savaş izlemişti ve şimdi koronavirüs pandemisi yeni Rus saldırganlık dalgası tarafından bir kenara itiliyordu.
Andriy Fedoriv, Ukrayna’daki bir pazarlama ajansının başkanı, işletmelerin diğer krizlerden kurtulduktan sonra yeniden başlamak zorunda kalmaktan korktuklarını söyledi. ülke.
Fedoriv Ajansı ofislerinde bir toplantı. Fedoriv’in Berlin ve Los Angeles’ta da ofisleri var.
İş dünyasında son birkaç yıldır, Ukrayna girişimcilere yüksek riskli vahşi fırsatlar sağladı.
43 yaşındaki Andriy Fedoriv, yüzden fazla çalışanı ve dünya çapında çeşitli ofisleri ile Ukrayna’nın önde gelen reklam ve pazarlama ajanslarından biri olan Fedoriv Agency’yi yönetiyor. Ukraynalıların yıllardır bir tür Rus askeri varlığıyla yaşadıklarını ve buna alıştıklarını belirtti. “Yani alıştık.”
“Yeniden başlamak istemediğimiz için kızgınız” dedi. “Çok az kaynakla çok şey yaptık. Savaşmak yerine değer yaratmaya devam etmek istiyoruz. Ama gerekirse yaparız” dedi.
Ievgen Lavreniuk, Kiev’deki Dream House Hostel’de. İlk başta iptaller için artan Covid vakalarını suçlarken, daha sonra olası konuklardan Ukrayna’da yaklaşan çatışmadan korktuklarını duydu.
34 yaşındaki Ievgen Lavreniuk, Dream House Hostel ağının kurucularından biridir. Sırt çantalı gezgin ve hevesli bir gezgin olan Bay Lavreniuk, Kiev’de pazarda bir boşluk gördü ve 2011’de 24 yataklı bir hostel açtı. İşler başladı ve hostel, pitoresk eski bir cadde olan St. Andrew’s inişinde daha geniş bir alana taşındı. eski Kiev’in iki parçasını birbirine bağlayan. Bay Lavreniuk, 100’den fazla yatağı, küçük bir kafesi ve bir barı olan bu yeri halen işletmektedir. 2019 yılına kadar 12 şehirde pansiyonları vardı. Bay Lavreniuk,
Kiev’deki hostel ziyaretçilerinin yüzde 60’ından fazlasının yurtdışından geldiğini ve bunların çoğunun Almanya, Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri’nden geldiğini söyledi. 2021’in sonunda, Bay Lavreniuk’un başlangıçta Omicron varyantını suçladığı bir iptal dalgası yaşandı. Ancak koronavirüs vakaları azaldıkça iptaller devam etti.
Geri bildirim formlarında, insanların Ukrayna’ya seyahat etmekten korktuklarını fark etmeye başladı.
“Rusya ile bu gerilimleri bir veya iki ay daha yaşayabiliriz, ancak insanlar iki veya üç yıl boyunca Ukrayna’nın tehlikeli bir yer olduğunu düşünmeye devam edecek” dedi.
Kiev şehir merkezinde, insanların Rus saldırganlığının son dalgasında diğer uluslara destekleri için teşekkür etmek için toplandığı bir miting .
ZigZag, Dream House misafirleri Kiev gezilerini denemek isteyebilir.
Sahibi, 36 yaşındaki Liubov Tsybulska, Rus dezenformasyonuna odaklanarak Ukrayna Silahlı Kuvvetleri’nde dijital iletişim danışmanı olarak çalışıyordu. Hala bu alanda bazı çalışmalar yapıyor. Geçen yıl, hükümet ve sivil örgütler arasında ortak bir girişim olan Rus dezenformasyonuna karşı koymaya adanmış bir örgütün kurulmasına yardım etti.
Restorandaki personelini en kötü senaryoya hazırlamaya çalışır. “Savaş durumunda ne yapılması gerektiğine dair broşürler dağıttık” dedi. “İlginç bir şekilde, hükümette çalışırken geliştirmesine yardım ettiğim bir broşürdü.”
Bir gün işteyken, o ve çalışanları bir saha gezisine çıkmaya karar verdiler: “En yakın bomba sığınağını internetten araştırdık ve nerede olduğuna bakmaya gittik” dedi.
Ms. Tsybulska bir zamanlar Ukrayna Silahlı Kuvvetleri için dijital iletişim danışmanı olarak çalıştı. Şimdi bir restoran sahibi olarak çalışanlarını en kötü senaryoya hazırlamak için geçmişini kullanıyor.
30 yaşındaki Denis Dmitrenko, “panik yapma modunda” kalmaya çalıştığını söyledi. Bay Dmitrenko, yapay zeka start-up’larına yatırım yapan bir şirket olan Roosh’un Kiev’li ve yönetici ortağıdır. (Roosh için bir başarı, 2020’de viral anlar yaşayan yüz değiştirme video uygulaması Reface oldu.)
“Ukrayna’ya inanıyoruz ve burada yapay zeka için küresel bir merkez inşa etmek istiyoruz” dedi. . O noktada, hiçbir şey bu hırsları değiştirmedi. İşler kötüye giderse tepki veririz ama şu an için bir B planı yok” dedi.
45 yaşındaki Igor Mazepa, ülke pandeminin pençesinden çıkarken ekonomik bir patlama bekliyordu. Şimdi bir yatırım bankası olan Concorde Capital’in genel müdürü Bay Mazepa, olaylara farklı bakıyor.
“Sürekli Rusları işgal etmeyi düşündüğünüzde, gidip yeni bir telefon, araba veya ev almayacaksınız” dedi.
Bay. Ukrayna’daki bir yatırım bankasının başkanı Mazepa, Rus tehditlerinin insanların büyük bilet alımlarını düşünme şeklini etkilediğini söyledi.
Tüketici harcamaları düştü ve ilgili şirketlerden birinin riskler konusunda çok endişeli olması nedeniyle birçok anlaşmanın başarısız olduğunu söyledi. sürekli çatışmanın
Ancak Ocak sonu itibariyle bir grup piyasadan çekilmiyordu: “Ukraynalı yatırımcılar bu dış baskı dalgalarına karşı daha dirençli” dedi. Yine de gelecek üzerine bahse girmek istemiyordu.
“Tabii ki hiçbir şey tahmin edemem, özellikle de dünyanın kaderi bir kişinin karar verme sürecine bağlı olduğunda” dedi.
53 yaşındaki Alik Mamedov, Zhitnii Rynok’ta meyve satıcısı. Bay Mamedov, ailesini Ukrayna’ya taşımadan önce savaşın Azerbaycan’da kapısının önüne geldiğini görmüştü. “Bunu yaşadım ve bunun burada olmasını istemem” dedi. “Bu benim ikinci evim; Ukrayna ekmeği yiyorum ve Ukrayna topraklarında yürüyorum. Çocuklarım burada okula gidiyor.”
Narını halen Azerbaycan’da sahip olduğu arazide yetiştiriyor ve satmak için Kiev’e getiriyor. Ancak Rusya ile gerginlik arttıkça, işler yavaşladı. “Önceden insanlar birkaç kilo alırdı” dedi. “Şimdi bir müşteriye sadece birkaç meyve satıyorum.”
Başka bir yerde, Zhitnii Rynok’ta bir et satıcısı olan 63 yaşındaki Valentyna Poberezhec, satışlarda da bir düşüş gördüğünü söyledi – politikacıları suçladı. Ama aynı zamanda çoğundan daha iyimserdi. “Putin Ukrayna halkını seviyor; bize saldırmayacak,” dedi geçen ayın sonlarında.
Ms. Poberezhec, et standındaki satışlarda bir düşüş fark etti.
42 yaşındaki Iryna Chechotkina, geçmiş çatışmalar sırasında işini yürütme deneyiminin onu yeni bir çatışmaya hazırlayabileceğini hissetti.
Kendisi ve eşinin 17 yıl önce kurdukları bir çevrimiçi perakendeci olan Rozetka’nın kurucu ortağı ve eş yöneticisidir. Paketlerin eve teslimi Ukrayna’da Amerika Birleşik Devletleri’ndeki kadar yaygın değildir ve çoğu zaman insanlar paketlerini aynı zamanda perakende mağazası olarak da hizmet veren yerel bir Rozetka mağazasına gönderir. Şimdi, Ukrayna genelinde yaklaşık 300 mağaza var ve şirkette 8.000’den fazla kişi çalışıyor.
Bayan Chechotkina, o ve kocasının daha önceki bir krizin ortasında işe başladıklarını ve bunun onların dayanıklılık geliştirmelerine yardımcı olduğunu söyledi.
Ukrayna Üzerinden Artan Gerginliği Anlayın
Kart 1/5
Bira üretimi çakışması. Ukrayna ile Rusya arasındaki düşmanlık, Rus ordusunun Ukrayna topraklarına geçerek Kırım’ı ilhak ettiği ve doğuda bir isyanı alevlendirdiği 2014’ten bu yana kaynıyor. 2015’te belirsiz bir ateşkese ulaşıldı, ancak barış zor oldu.
Düşmanlıklarda ani artış. Rusya yavaş yavaş Ukrayna sınırına yakın kuvvetler inşa ediyor ve Kremlin’in komşusuna yönelik mesajları sertleşti. Endişe Ekim ayı sonlarında Ukrayna’nın Rus destekli ayrılıkçılar tarafından işletilen bir obüsü vurmak için silahlı bir insansız hava aracı kullandığı zaman arttı.
Bir istilayı önleme. Rusya grevi, Ukrayna’ya yeni bir müdahalenin korkularını artırarak, ateşkes anlaşmasını ihlal eden istikrarsızlaştırıcı bir eylem olarak nitelendirdi. O zamandan beri Amerika Birleşik Devletleri, NATO ve Rusya, bu sonucu engellemeyi amaçlayan bir diplomasi girdabına giriştiler.
Kremlin’in konumu. NATO’nun doğuya doğru genişlemesini giderek ülkesi için varoluşsal bir tehdit olarak tasvir eden Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin, Moskova’nın Ukrayna sınırındaki artan askeri varlığının Ukrayna’nın ittifakla derinleşen ortaklığına bir yanıt olduğunu söyledi.
Yükselen gerilim. Batı ülkeleri Moskova ile diyalog kurmaya çalıştı. Ancak Biden yönetimi, bir işgal durumunda ABD’nin ağırlığını Ukrayna’nın arkasına atabileceği konusunda uyardı. Fransa, Almanya ve Polonya da Rusya’yı Ukrayna’ya taarruz başlatması halinde bunun sonuçları konusunda uyardı.
“İlk kez ebeveyn olduk, ülke Turuncu Devrim’in ardından yaşıyordu ve gelecek daha çok hissettirdi. belirsiz” dedi. “Değişim zamanında doğan işimiz, en başından itibaren hızlı ve esnek olacak şekilde vaftiz edildi.”
Rozetka’nın kurucu ortağı ve CEO’su Chechotkina gibi bazı işletme sahipleri, krizi aynı şekilde atlatabileceklerine inanıyorlar. Ukrayna’da başkaları var.
İşin Rusya ile devam eden gerilimlere uyum sağlaması konusunda endişeli değil.
“Belki de hepimizin bu savaşa karşı biraz bağışıklık kazanmış olmamızdandır,” dedi.
Ama geriye dönüp baktığında, Kırım’ın ilhakı sırasında Ukrayna’yı ve bugün Ukrayna’yı iki farklı ülke olarak görüyor.
Bu ayrım, Simferopol yakınlarındaki bir köyden Kırım Tatarı olan 30 yaşındaki Emil Dervish için özellikle keskin. Küçük mimarlık bürosunu 2018’de Kiev’de açtı. Kendi evi birkaç yıl önce Ruslar tarafından işgal edilmiş olsa da – ve babasının kalp krizi geçirdiği işgalden bu yana oraya sadece bir kez seyahat etmiş olsa da – Rusya’nın geleceğine inanmaya başladı. daha da ilerle.
“21. yüzyılda Avrupa’nın göbeğinde tam bir istila olacağını hayal etmek benim için zor” dedi. “Bence olup bitenler, insanları psikolojik olarak baskı altına almanın ve burada yaşamak isteyip istemedikleri konusunda onları şüpheye düşürmenin bir yolu.”
Bay. Kiev’de bir mimarlık firmasının sahibi olan Dervish, Rus tehditlerinin insanları Ukrayna’da yaşamaktan caydırmanın bir yolu olduğuna inanıyor.
Nijerya doğumlu 34 yaşındaki Eno Enyieokpon, Belarus’ta üniversiteyi bitirdikten sonra 2017’de Ukrayna’ya taşındı ve moda markasını kurdu, Demir İplik, ertesi yıl. “Burada olmam gerektiğini hissediyorum,” dedi.
Bay Enyieokpon için Ukrayna’da işler yolunda gidiyor. Markası biraz popülerlik kazandı ve şu anda üç kişiyi istihdam ediyor – yine de kıyafetlerinin çoğunu kendisi yapıyor ve öncelikle yerel sanatçılara satıyor.
Ukrayna moda haftası öncesinde geçen ayın sonlarında “Şu anda tüm enerjim altı gündeki şovum üzerinde yoğunlaşıyor” dedi. “Bundan sonra Rusya’yı düşüneceğim.”
Bay. Bir moda tasarımcısı olan Enyieokpon, geçen ay asıl odak noktasının hala Ukrayna’da yaklaşan moda haftasında olduğunu söyledi.
Darko Skulsky, 48 yaşında, Ukraynalı Amerikalı bir ailenin çocuğu olarak doğdu ve Philadelphia’da büyüdü. George Washington Üniversitesi’nden mezun olduktan sonra 1995 yılında Ukrayna’ya geldi.
1998 yılında ortağıyla birlikte Samsung ve Apple reklamları ve “Çernobil” üzerine çalışmalar yapan bir yapım şirketi olan Radioaktive Film’i kurdu. HBO mini dizisi.
“Bu ülkede iş yapmak için belirli bir zihin yapısına sahip olmalısınız” dedi Bay Skulsky. “Daha çalkantılı ve daha fazla gelgit var. ”
Aralık ayında Bay Skulsky, müşterilerinden Ukrayna’da ateş açılmasıyla ilgili endişelerini duymaya başladı. Bundan sonra, birbiri ardına sözlü anlaşmalar imzalanan bir sözleşmeye dönüşmedi ve işler iptal edildi veya ertelendi.
Radioaktive Film bazı sözleşmeleri kaybetti ve Bay Skulsky ve ortağı bazı işleri Polonya ve Gürcistan’daki ofislerine devretti. Ama Bay Skulsky’nin hayatı Ukrayna’da.
“Hâlâ her gün burada uyanıyorum, kahvemi içiyorum ve çocuklarımı okula götürüyorum” dedi.
Zhytomyr, Ukrayna’daki “Zafer Anıtı”. Birçok Ukraynalı, yaşamları boyunca ülkede çeşitli çatışmalar yaşadı.