Geçtiğimiz on buçuk yılda, birçok genç, üniversite mezunu işçi rahatsız edici bir gerçekle karşı karşıya kaldı: orta sınıfa ulaşmaları önceki nesillere göre daha zordu. Değişimin derin etkileri oldu – ülke siyasetinde değişimlere yön verdi ve çalışanları işyerinde daha adil muamele talep etmeleri için harekete geçirdi. Aynı zamanda, işçi hareketine on yıllardır en büyük yükselişini sağlıyor olabilir.
Bu üniversite eğitimli işçi sınıfının üyeleri genellikle okula gittiklerinde düşündüklerinden daha az para kazanırlar. Dış mekan ekipmanı perakendecisi REI’de satış lideri olarak saatte yaklaşık 23 dolar kazanan ve eğitim alanında lisans ve yüksek lisans derecelerine sahip olan Tyler Mulholland, “Kimsenin altı rakam elde etmeyi beklediği gibi değil” dedi. “Ama gece 11:30’da kar fırtınası yağdığında, ‘Uber evi haftalık bütçemde bir fark yaratacak mı?’ diye düşünmek zorunda kalmak istemiyorum”
Çoğu durumda, işçiler işsizlik krizlerine katlandı. Bilgisayar bilimi alanında önlisans derecesine sahip olan Clint Shiflett, 2020’nin başlarında çanak anten kurma işini kaybettikten sonra, yaşamak için daha ucuz bir yer buldu ve işsizlik sigortasıyla aylarca hayatta kaldı. Sonunda Alabama’daki bir Amazon deposunda işe alındı ve başlangıçta gece vardiyasında çalışarak saatte yaklaşık 17.50 dolar kazandı.
Ve becerilerini iyi kullanmayan işlerde sıkışıp kalmaktan şikayet ediyorlar. Müzik eğitiminde lisans ve opera performansında yüksek lisans derecesine sahip olan Liz Alanna, 2010’ların başında müzik prodüksiyonları için seçmeler yaparken Starbucks’ta çalışmaya başladı. Evlendikten ve çocuk sahibi olduktan sonra sağlık sigortasını korumak için şirkette kaldı.
“Sağlık devasına sahip olabilmem için belirli bir işe sahip olmam gerektiğini düşünmüyorum” dedi Alanna. “Tekerlek evimde daha iyi durabilecek başka tür işler yapıyor olabilirim.”
Ekonomik araştırmaların Büyük Durgunluk’tan sonra daha yaygın hale geldiğini gösterdiği bu deneyimler, birçok genç üniversite eğitimli işçiyi iki temel inanç etrafında birleştirmiş görünüyor: Ebeveynleri için ekonomik büyük pazarlığın mevcut olduğu duygusuna sahipler – üniversiteye git, çok çalış, rahat bir yaşam tarzının tadını çıkar – bozuldu. Ve sendikalaşmayı yeniden diriltmenin bir yolu olarak görüyorlar.
Üniversite mezunları arasında işçi sendikalarına verilen destek, Gallup tarafından sağlanan verilere göre, 1990’ların sonunda yüzde 55’ten son birkaç yılda yüzde 70’e yükseldi ve daha genç üniversite mezunları arasında daha da yüksek. Mart ayında Manhattan’daki REI mağazasını sendikalaştırma kampanyasına öncülük eden 32 yaşındaki Bay Mulholland, “Bence sendika, bunu kendim ve diğer insanlar için geçerli bir seçim haline getirmek için gerçekten tek seçeneğimdi” dedi. Bay Shiflett ve Bayan Alanna, işyerlerini sendikalaştırma kampanyalarında da aktif rol aldılar.
Ve bu çabalar, bir yıl önceki benzer bir döneme göre sendika seçimleri için başvuruların yüzde 50’den fazla artmasıyla birlikte, organize emek için bir yükselişi açıklamaya yardımcı olabilir.
Profesyonel olmayan işyerlerinin çoğunda azınlık olsa da, uzmanlar, üniversite eğitimli işçilerin onları sendikalaşmaya yönlendirmede kilit bir rol oynadığını söylüyor, çünkü kolej eğitimli kişiler çoğu zaman diğerlerinin yapmadığı şekilde güçlenmiş hissediyorlar. New York Şehir Üniversitesi Lisansüstü Merkezi’nde çalışma sosyoloğu olan Ruth Milkman, “Sınıfsal bir güven var, buna derdim,” dedi. “Günü atlatmaktan fazlasını kapsayan daha geniş bir dünya görüşü.”
Starbucks ve Amazon gibi şirketlerdeki diğer işçiler de sendikaları desteklerken ve bazen sendikaların kurulmasında inisiyatif alırken, bu sendikalarda kolej eğitimlilerin varlığı Bayan Milkman, “özellikle antenleri açık olan bir insan katmanı” olduğu anlamına geliyor. “Ek bir liderlik katmanı var.”
Birleşik Devletler’deki İşlerin Durumu
Birleşik Devletler’deki iş açıkları ve gönüllü olarak işlerinden ayrılan işçi sayısı Mart ayında rekor seviyelere yakın kaldı.
Şirketler varlıklı ve iyi eğitimli tüketicilere hitap ediyor. Ve endüstrileri için sağlam ücretler ve yan haklar sunuyorlar – hatta bu konuda, üniversite eğitimlileri istihdam eden diğer bazı endüstrilerle karşılaştırıldığında.
2017’de Siena Koleji’nden siyaset bilimi diploması aldıktan üç yıldan fazla bir süre sonra, Brian Murray ortaokul çağındaki çocuklar için bir grup evinde gençlik danışmanı olarak saatte yaklaşık 14 dolar kazanıyordu.
2020’nin sonlarında işten ayrıldı ve birkaç ay sonra Buffalo bölgesindeki bir Starbucks’ta işe alındı ve burada ücreti saatte 15,50 dolara yükseldi. Şehirdeki Starbucks işçilerinin örgütlenmesine yardım eden Bay Murray, “Başlangıç ücreti şimdiye kadar aldığım her şeyden daha yüksekti” dedi.
Bu tür örneklerin daha geniş ekonomik güçleri yansıttığı görülmektedir. Ekonomistler Jaison R. Abel ve Richard Deitz tarafından New York Federal Rezerv Bankası’nda son 30 yılda toplanan Veri, yeni üniversite mezunları için işsizliğin 2009’da yüzde 7’nin üzerine çıktığını ve yüzde 5,3’ün üzerinde olduğunu gösterdi – daha önce kaydedilen en yüksek oran — 2015’e kadar.
ABD Çalışma Bakanlığı’nın eski bir baş ekonomisti olan Jesse Rothstein, 2021 tarihli bir makalesinde, yeni üniversite mezunlarının iş olanaklarının 2005 civarında zayıflamaya başladığını ve ardından önemli bir darbe aldığını buldu. Büyük Durgunluk ve on yıl sonra tam olarak iyileşmemişti.
Durgunluk, istihdam oranlarını “resesyon etkileriyle tutarlı olanın üzerinde” düşürdü, şu anda California Üniversitesi, Berkeley’de profesör olan Bay Rothstein . “Ayrıca, bu değişiklik, Büyük Durgunluk sırasında ortaokulda olan en son girenlerde de devam etti.”
Bu eğilim için basit bir açıklama bulunmamakla birlikte, birçok ekonomist otomasyon ve dış kaynak kullanımının üniversite eğitimli işçilerin yaptığı belirli “orta vasıflı” işlere olan ihtiyacı azalttığını iddia ediyor. Harvard’da bir emek ekonomisti olan Lawrence Katz, üniversite eğitimlileri istihdam eden endüstrilerdeki konsolidasyonun, bu işçilere olan talebi yumuşatmış gibi göründüğünü, ancak üniversite diplomasına sahip olanların hala tipik olarak diploması olmayanlardan çok daha fazla kazandığını vurguladı.
Durum ne olursa olsun, üniversite mezunlarının beklentileri ile istihdam edilebilirlikleri arasındaki boşluk, yıllarca siyasi mayalanmalara yol açmıştır. Gelir eşitsizliğini vurgulayan ve Manhattan’daki Zuccotti Park’ın 2011 işgalinden doğan Occupy Wall Street hareketindeki katılımcılar üzerine yapılan bir araştırma, o sırada yetişkinlerin yaklaşık yüzde 30’una karşılık, dörtte üçünden fazlasının üniversite mezunu olduğunu buldu. Raporda, birçoğunun önceki beş yıl içinde işten çıkarıldığı ve “önemli miktarda borç taşıdığı” belirtildi.
Amazon İşçi Sendikası’nın kurucusu olan Christian Smalls, merkez, topluluk kolejine gitti. Kredi… The New York Times için DeSean McClinton-Holland
Şirketin Staten Island deposunun dışında oy vermeyi bekleyen Amazon işçileri. Eğitim geçmişlerinin karışımı, birliğin başarısında rol oynadı. Kredi… The New York Times için DeSean McClinton-Holland
Takip eden on yılda, bu aynı demografik grubun üyeleri, Black Lives Matter hareketi gibi diğer aktivist kampanyaların yönetilmesine yardımcı oldu ve Bernie Sanders’ın başkanlık kampanyalarını destekledi. En az bir üye – üniversite sonrası yıllarında garson ve barmen olarak çalışan Alexandria Ocasio-Cortez – Kongre için başarıyla koştu.
Üniversite eğitimlileri de iş yerinde kaslarını esnetmeye başladı. Gawker ve Buzzfeed gibi dijital medya kuruluşlarının çalışanları, düşünce kuruluşlarının ve diğer kâr amacı gütmeyen grupların çalışanlarının yaptığı gibi, düşük hisse ve terfi yollarının belirsizliğinden şikayet ederek 2010’larda sendikalaştı.
Ülke genelindeki devlet okulu öğretmenleri, düşük hisse ve azalan kaynakları protesto etmek için 2018’de işten ayrılırken, özel kolejlerde lisansüstü öğrenciler ve kadro dışı öğrenciler arasında sendika kampanyaları çoğaldı. – fakülteyi takip et.
Bayan Milkman, üniversite eğitimli işçilerin işveren muhalefeti karşısında bile örgütlenmeyi başarmalarının çeşitli nedenlerine dikkat çekti: Genellikle iş kanunu kapsamındaki haklarını biliyorlar ve işyerini değiştirme hakkına sahip olduklarını hissediyorlar. Mevcutlarını kaybederlerse orada başka bir konser olduğuna inanıyorlar.
“Daha fazla eğitim iki şey yapar – sizi bir dereceye kadar işveren korkutma taktiklerine karşı aşılar,” dedi Bayan Milkman. “Ve kovulmak o kadar da büyük bir şey değil. Bilirsin, ‘Kimin umurunda? Başka berbat bir iş bulabilirim.’”
Pandemi, yeni üniversite mezunları için nihayet istikrara kavuştuğu gibi, işgücü piyasasını alt üst ederek bu eğilimi güçlendirdi. Mütevazı bir şekilde telafi etmenin yanı sıra hizmet sektörü işlerini tehlikeli hale getirdi. İş gücü kıtlığının ortasında, işçiler patronlarına meydan okumakta daha cesur hale geldi.
Daha az önemli olmayan, üniversite eğitimlileri daha geniş bir işçi yelpazesini harekete geçiriyordu. Montreal’deki McGill Üniversitesi’nde emek üzerine çalışan sosyolog Barry Eidlin, uyanışları beyaz yakalı işyerleri ve yenilikçi kahve dükkanlarıyla sınırlı kaldığında, erişiminin sınırlı olduğunu söyledi. Ancak Starbucks gibi daha büyük bir şirkette, bu tür işçilerin aktivizmi “çok daha fazla yankı uyandırma potansiyeline sahip” dedi. “İşçi sınıfının bu daha geniş paletine sızıyor.”
Üniversite eğitimli sendika destekçileri, üniversiteye gitmeyen, bazıları da tomurcuklanan liderlerle ittifaklar kurmaya başladı.
Üniversiteye gitmemiş olan RJ Rebmann, geçen yaz Buffalo yakınlarındaki bir Starbucks mağazasında işe alındı, ancak kısa süre sonra plan yapmakta sorun yaşadı. Aralarında yerel bir topluluk kolejinde biyoteknoloji okuyan birinin de bulunduğu sendika destekçileri, şirketin düzenlediği bir toplantıya gittiler ve şirket yetkililerini durumu ele almaya çağırdılar.
“Sendika ortakları benim için uğraşıyorlardı” dedi Mx. Cinsiyet ayrımı gözetmeyen zamirler ve nezaket ünvanları kullanan ve zaten sendikayı desteklemeye meyleden Rebmann. “Nasıl oy kullanacağıma karar vermemde bu benim için bir dönüm noktasıydı.” O zamandan beri 25’ten fazla Starbucks mağazası sendikalaşmaya oy verdi.
Buffalo bölgesindeki Starbucks işçilerinin örgütlenmesine yardımcı olan bir barista olan Brian Murray, 2017 yılında Siena Koleji’nden siyaset bilimi diploması aldı. Kredi… The New York Times için Mustafa Hussain
Benzer bir işçi çeşitliliği, sendikayı Manhattan’daki REI mağazasında 88-14’lük bir galibiyete taşıdı. 2014’te üniversiteden mezun olan bir sendika destekçisi Claire Chang, “Çok sayıda öğrencimiz var, daha önce kariyer yapıp bunu değiştiren birçok insanımız var” dedi.
Ve sonra zafer geldi. Amazon’da sendika destekçileri, çok ırklı koalisyonlarının ve çeşitli siyasi görüşlerin bir güç kaynağı olduğunu söylüyorlar. Örgütlenmede yer alan bir işçi olan Cassio Mendoza, “Doğru komünistler ve katı Trump destekçilerimiz vardı” dedi. “Bizim için gerçekten önemliydi.”
Ancak eğitim geçmişlerinin karışımı da bir rol oynadı. Sendikanın kurulmasına yardım eden iki arkadaş Christian Smalls ve Derrick Palmer, topluluk kolejine gitmişti. Üyelikten sorumlu başkan yardımcısı Connor Spence, önlisans derecesi alırken havacılık okudu. Popüler emek araştırmaları kitaplarını okumuş ve sendikanın, Amazon’un sendikalaşmayla mücadele için tuttuğu danışmanları baltalama stratejisini denetlemesine yardımcı olmuştu.
Depodaki diğer işçiler, aslen Liberya’dan doktora derecesine sahip Brima Sylla gibi daha kapsamlı referanslara sahipti. kamu politikasında. Dr. Sylla birkaç dil biliyor ve sendikanın metin mesajlarını Fransızca ve Arapça’ya çevirdi.
Sendikanın sınıf ve eğitim alanlarındaki bu kadar çok insanı nasıl bir araya getirdiği sorulduğunda, Bay Spence basit olduğunu söyledi: Çoğu Amazon çalışanı tıslama, güvenlik endişeleri ve üretkenlik hedefleriyle mücadele ediyor ve ne olursa olsun çok azı terfi alıyor. eğitimin. (Şirket, geçen yıl 30.000 şirket dışı promosyonunun yaklaşık üçte ikisinin saatlik çalışanları içerdiğini ve güvenlik konusunda kapsamlı yatırımlar yaptığını söyledi.)
“ Amazon, farklı eğitim seviyelerine sahip insanların ayrılmasına izin vermiyor,” dedi Bay Spence. “İnsanları bir araya getirmenin yolu buydu – hepimizin mahvolduğu fikri.”
Bu üniversite eğitimli işçi sınıfının üyeleri genellikle okula gittiklerinde düşündüklerinden daha az para kazanırlar. Dış mekan ekipmanı perakendecisi REI’de satış lideri olarak saatte yaklaşık 23 dolar kazanan ve eğitim alanında lisans ve yüksek lisans derecelerine sahip olan Tyler Mulholland, “Kimsenin altı rakam elde etmeyi beklediği gibi değil” dedi. “Ama gece 11:30’da kar fırtınası yağdığında, ‘Uber evi haftalık bütçemde bir fark yaratacak mı?’ diye düşünmek zorunda kalmak istemiyorum”
Çoğu durumda, işçiler işsizlik krizlerine katlandı. Bilgisayar bilimi alanında önlisans derecesine sahip olan Clint Shiflett, 2020’nin başlarında çanak anten kurma işini kaybettikten sonra, yaşamak için daha ucuz bir yer buldu ve işsizlik sigortasıyla aylarca hayatta kaldı. Sonunda Alabama’daki bir Amazon deposunda işe alındı ve başlangıçta gece vardiyasında çalışarak saatte yaklaşık 17.50 dolar kazandı.
Ve becerilerini iyi kullanmayan işlerde sıkışıp kalmaktan şikayet ediyorlar. Müzik eğitiminde lisans ve opera performansında yüksek lisans derecesine sahip olan Liz Alanna, 2010’ların başında müzik prodüksiyonları için seçmeler yaparken Starbucks’ta çalışmaya başladı. Evlendikten ve çocuk sahibi olduktan sonra sağlık sigortasını korumak için şirkette kaldı.
“Sağlık devasına sahip olabilmem için belirli bir işe sahip olmam gerektiğini düşünmüyorum” dedi Alanna. “Tekerlek evimde daha iyi durabilecek başka tür işler yapıyor olabilirim.”
Ekonomik araştırmaların Büyük Durgunluk’tan sonra daha yaygın hale geldiğini gösterdiği bu deneyimler, birçok genç üniversite eğitimli işçiyi iki temel inanç etrafında birleştirmiş görünüyor: Ebeveynleri için ekonomik büyük pazarlığın mevcut olduğu duygusuna sahipler – üniversiteye git, çok çalış, rahat bir yaşam tarzının tadını çıkar – bozuldu. Ve sendikalaşmayı yeniden diriltmenin bir yolu olarak görüyorlar.
Üniversite mezunları arasında işçi sendikalarına verilen destek, Gallup tarafından sağlanan verilere göre, 1990’ların sonunda yüzde 55’ten son birkaç yılda yüzde 70’e yükseldi ve daha genç üniversite mezunları arasında daha da yüksek. Mart ayında Manhattan’daki REI mağazasını sendikalaştırma kampanyasına öncülük eden 32 yaşındaki Bay Mulholland, “Bence sendika, bunu kendim ve diğer insanlar için geçerli bir seçim haline getirmek için gerçekten tek seçeneğimdi” dedi. Bay Shiflett ve Bayan Alanna, işyerlerini sendikalaştırma kampanyalarında da aktif rol aldılar.
Ve bu çabalar, bir yıl önceki benzer bir döneme göre sendika seçimleri için başvuruların yüzde 50’den fazla artmasıyla birlikte, organize emek için bir yükselişi açıklamaya yardımcı olabilir.
Profesyonel olmayan işyerlerinin çoğunda azınlık olsa da, uzmanlar, üniversite eğitimli işçilerin onları sendikalaşmaya yönlendirmede kilit bir rol oynadığını söylüyor, çünkü kolej eğitimli kişiler çoğu zaman diğerlerinin yapmadığı şekilde güçlenmiş hissediyorlar. New York Şehir Üniversitesi Lisansüstü Merkezi’nde çalışma sosyoloğu olan Ruth Milkman, “Sınıfsal bir güven var, buna derdim,” dedi. “Günü atlatmaktan fazlasını kapsayan daha geniş bir dünya görüşü.”
Starbucks ve Amazon gibi şirketlerdeki diğer işçiler de sendikaları desteklerken ve bazen sendikaların kurulmasında inisiyatif alırken, bu sendikalarda kolej eğitimlilerin varlığı Bayan Milkman, “özellikle antenleri açık olan bir insan katmanı” olduğu anlamına geliyor. “Ek bir liderlik katmanı var.”
Birleşik Devletler’deki İşlerin Durumu
Birleşik Devletler’deki iş açıkları ve gönüllü olarak işlerinden ayrılan işçi sayısı Mart ayında rekor seviyelere yakın kaldı.
- Mart İstihdam Raporu : ABD’li işverenler 431.000 iş ekledi ve işsizlik oranı 2022’nin üçüncü ayında yüzde 3,6’ya düştü.
- İş Piyasası ve Hisse Senedi: Hisse senedi fiyatlarındaki bu yılki düşüş tarihsel bir model izliyor: Sıcak işgücü piyasaları ve hisse senetleri genellikle iyi bir şekilde karışmaz.
- Yeni Kariyer Yolları: Bazıları için Covid-19 krizi gidişatı değiştirme fırsatı sundu. İşte bu altı kişinin profesyonel olarak nasıl döndüğü.
- Ofise Dönüş: Birçok şirket Covid güvenlik kurallarını gevşeterek insanları sosyal mesafeyi kendi başlarına yönetmeye terk ediyor. Bazı işçiler endişeli.
Şirketler varlıklı ve iyi eğitimli tüketicilere hitap ediyor. Ve endüstrileri için sağlam ücretler ve yan haklar sunuyorlar – hatta bu konuda, üniversite eğitimlileri istihdam eden diğer bazı endüstrilerle karşılaştırıldığında.
2017’de Siena Koleji’nden siyaset bilimi diploması aldıktan üç yıldan fazla bir süre sonra, Brian Murray ortaokul çağındaki çocuklar için bir grup evinde gençlik danışmanı olarak saatte yaklaşık 14 dolar kazanıyordu.
2020’nin sonlarında işten ayrıldı ve birkaç ay sonra Buffalo bölgesindeki bir Starbucks’ta işe alındı ve burada ücreti saatte 15,50 dolara yükseldi. Şehirdeki Starbucks işçilerinin örgütlenmesine yardım eden Bay Murray, “Başlangıç ücreti şimdiye kadar aldığım her şeyden daha yüksekti” dedi.
Bu tür örneklerin daha geniş ekonomik güçleri yansıttığı görülmektedir. Ekonomistler Jaison R. Abel ve Richard Deitz tarafından New York Federal Rezerv Bankası’nda son 30 yılda toplanan Veri, yeni üniversite mezunları için işsizliğin 2009’da yüzde 7’nin üzerine çıktığını ve yüzde 5,3’ün üzerinde olduğunu gösterdi – daha önce kaydedilen en yüksek oran — 2015’e kadar.
ABD Çalışma Bakanlığı’nın eski bir baş ekonomisti olan Jesse Rothstein, 2021 tarihli bir makalesinde, yeni üniversite mezunlarının iş olanaklarının 2005 civarında zayıflamaya başladığını ve ardından önemli bir darbe aldığını buldu. Büyük Durgunluk ve on yıl sonra tam olarak iyileşmemişti.
Durgunluk, istihdam oranlarını “resesyon etkileriyle tutarlı olanın üzerinde” düşürdü, şu anda California Üniversitesi, Berkeley’de profesör olan Bay Rothstein . “Ayrıca, bu değişiklik, Büyük Durgunluk sırasında ortaokulda olan en son girenlerde de devam etti.”
Bu eğilim için basit bir açıklama bulunmamakla birlikte, birçok ekonomist otomasyon ve dış kaynak kullanımının üniversite eğitimli işçilerin yaptığı belirli “orta vasıflı” işlere olan ihtiyacı azalttığını iddia ediyor. Harvard’da bir emek ekonomisti olan Lawrence Katz, üniversite eğitimlileri istihdam eden endüstrilerdeki konsolidasyonun, bu işçilere olan talebi yumuşatmış gibi göründüğünü, ancak üniversite diplomasına sahip olanların hala tipik olarak diploması olmayanlardan çok daha fazla kazandığını vurguladı.
Durum ne olursa olsun, üniversite mezunlarının beklentileri ile istihdam edilebilirlikleri arasındaki boşluk, yıllarca siyasi mayalanmalara yol açmıştır. Gelir eşitsizliğini vurgulayan ve Manhattan’daki Zuccotti Park’ın 2011 işgalinden doğan Occupy Wall Street hareketindeki katılımcılar üzerine yapılan bir araştırma, o sırada yetişkinlerin yaklaşık yüzde 30’una karşılık, dörtte üçünden fazlasının üniversite mezunu olduğunu buldu. Raporda, birçoğunun önceki beş yıl içinde işten çıkarıldığı ve “önemli miktarda borç taşıdığı” belirtildi.
Amazon İşçi Sendikası’nın kurucusu olan Christian Smalls, merkez, topluluk kolejine gitti. Kredi… The New York Times için DeSean McClinton-Holland
Şirketin Staten Island deposunun dışında oy vermeyi bekleyen Amazon işçileri. Eğitim geçmişlerinin karışımı, birliğin başarısında rol oynadı. Kredi… The New York Times için DeSean McClinton-Holland
Takip eden on yılda, bu aynı demografik grubun üyeleri, Black Lives Matter hareketi gibi diğer aktivist kampanyaların yönetilmesine yardımcı oldu ve Bernie Sanders’ın başkanlık kampanyalarını destekledi. En az bir üye – üniversite sonrası yıllarında garson ve barmen olarak çalışan Alexandria Ocasio-Cortez – Kongre için başarıyla koştu.
Üniversite eğitimlileri de iş yerinde kaslarını esnetmeye başladı. Gawker ve Buzzfeed gibi dijital medya kuruluşlarının çalışanları, düşünce kuruluşlarının ve diğer kâr amacı gütmeyen grupların çalışanlarının yaptığı gibi, düşük hisse ve terfi yollarının belirsizliğinden şikayet ederek 2010’larda sendikalaştı.
Ülke genelindeki devlet okulu öğretmenleri, düşük hisse ve azalan kaynakları protesto etmek için 2018’de işten ayrılırken, özel kolejlerde lisansüstü öğrenciler ve kadro dışı öğrenciler arasında sendika kampanyaları çoğaldı. – fakülteyi takip et.
Bayan Milkman, üniversite eğitimli işçilerin işveren muhalefeti karşısında bile örgütlenmeyi başarmalarının çeşitli nedenlerine dikkat çekti: Genellikle iş kanunu kapsamındaki haklarını biliyorlar ve işyerini değiştirme hakkına sahip olduklarını hissediyorlar. Mevcutlarını kaybederlerse orada başka bir konser olduğuna inanıyorlar.
“Daha fazla eğitim iki şey yapar – sizi bir dereceye kadar işveren korkutma taktiklerine karşı aşılar,” dedi Bayan Milkman. “Ve kovulmak o kadar da büyük bir şey değil. Bilirsin, ‘Kimin umurunda? Başka berbat bir iş bulabilirim.’”
Pandemi, yeni üniversite mezunları için nihayet istikrara kavuştuğu gibi, işgücü piyasasını alt üst ederek bu eğilimi güçlendirdi. Mütevazı bir şekilde telafi etmenin yanı sıra hizmet sektörü işlerini tehlikeli hale getirdi. İş gücü kıtlığının ortasında, işçiler patronlarına meydan okumakta daha cesur hale geldi.
Daha az önemli olmayan, üniversite eğitimlileri daha geniş bir işçi yelpazesini harekete geçiriyordu. Montreal’deki McGill Üniversitesi’nde emek üzerine çalışan sosyolog Barry Eidlin, uyanışları beyaz yakalı işyerleri ve yenilikçi kahve dükkanlarıyla sınırlı kaldığında, erişiminin sınırlı olduğunu söyledi. Ancak Starbucks gibi daha büyük bir şirkette, bu tür işçilerin aktivizmi “çok daha fazla yankı uyandırma potansiyeline sahip” dedi. “İşçi sınıfının bu daha geniş paletine sızıyor.”
Üniversite eğitimli sendika destekçileri, üniversiteye gitmeyen, bazıları da tomurcuklanan liderlerle ittifaklar kurmaya başladı.
Üniversiteye gitmemiş olan RJ Rebmann, geçen yaz Buffalo yakınlarındaki bir Starbucks mağazasında işe alındı, ancak kısa süre sonra plan yapmakta sorun yaşadı. Aralarında yerel bir topluluk kolejinde biyoteknoloji okuyan birinin de bulunduğu sendika destekçileri, şirketin düzenlediği bir toplantıya gittiler ve şirket yetkililerini durumu ele almaya çağırdılar.
“Sendika ortakları benim için uğraşıyorlardı” dedi Mx. Cinsiyet ayrımı gözetmeyen zamirler ve nezaket ünvanları kullanan ve zaten sendikayı desteklemeye meyleden Rebmann. “Nasıl oy kullanacağıma karar vermemde bu benim için bir dönüm noktasıydı.” O zamandan beri 25’ten fazla Starbucks mağazası sendikalaşmaya oy verdi.
Buffalo bölgesindeki Starbucks işçilerinin örgütlenmesine yardımcı olan bir barista olan Brian Murray, 2017 yılında Siena Koleji’nden siyaset bilimi diploması aldı. Kredi… The New York Times için Mustafa Hussain
Benzer bir işçi çeşitliliği, sendikayı Manhattan’daki REI mağazasında 88-14’lük bir galibiyete taşıdı. 2014’te üniversiteden mezun olan bir sendika destekçisi Claire Chang, “Çok sayıda öğrencimiz var, daha önce kariyer yapıp bunu değiştiren birçok insanımız var” dedi.
Ve sonra zafer geldi. Amazon’da sendika destekçileri, çok ırklı koalisyonlarının ve çeşitli siyasi görüşlerin bir güç kaynağı olduğunu söylüyorlar. Örgütlenmede yer alan bir işçi olan Cassio Mendoza, “Doğru komünistler ve katı Trump destekçilerimiz vardı” dedi. “Bizim için gerçekten önemliydi.”
Ancak eğitim geçmişlerinin karışımı da bir rol oynadı. Sendikanın kurulmasına yardım eden iki arkadaş Christian Smalls ve Derrick Palmer, topluluk kolejine gitmişti. Üyelikten sorumlu başkan yardımcısı Connor Spence, önlisans derecesi alırken havacılık okudu. Popüler emek araştırmaları kitaplarını okumuş ve sendikanın, Amazon’un sendikalaşmayla mücadele için tuttuğu danışmanları baltalama stratejisini denetlemesine yardımcı olmuştu.
Depodaki diğer işçiler, aslen Liberya’dan doktora derecesine sahip Brima Sylla gibi daha kapsamlı referanslara sahipti. kamu politikasında. Dr. Sylla birkaç dil biliyor ve sendikanın metin mesajlarını Fransızca ve Arapça’ya çevirdi.
Sendikanın sınıf ve eğitim alanlarındaki bu kadar çok insanı nasıl bir araya getirdiği sorulduğunda, Bay Spence basit olduğunu söyledi: Çoğu Amazon çalışanı tıslama, güvenlik endişeleri ve üretkenlik hedefleriyle mücadele ediyor ve ne olursa olsun çok azı terfi alıyor. eğitimin. (Şirket, geçen yıl 30.000 şirket dışı promosyonunun yaklaşık üçte ikisinin saatlik çalışanları içerdiğini ve güvenlik konusunda kapsamlı yatırımlar yaptığını söyledi.)
“ Amazon, farklı eğitim seviyelerine sahip insanların ayrılmasına izin vermiyor,” dedi Bay Spence. “İnsanları bir araya getirmenin yolu buydu – hepimizin mahvolduğu fikri.”