Ofis, para, kariyer ve iş-yaşam dengesi ile ilgili sorularınızı şu adrese gönderin:iş arkadaşı@nytimes.com . Adınızı ve konumunuzu veya anonim kalma talebinizi ekleyin. Harfler düzenlenebilir.
Bonus Avı
Öfkeli olmalısın. Size nasıl davranıldığı çileden çıkarıyor. Ne yazık ki, şirketler, eğer bu şeyler onlara çok pahalıya mal olursa, yıllar hatta on yıllar boyunca bağlılığınız ve sadakatiniz konusunda deva etmiyor. Kurumsal kayıtsızlık korkak ve adaletsizdir. Kaybedecek hiçbir şeyiniz yok, bu nedenle kesinlikle işvereninize son gününüzün ikramiyeler dağıtılana kadar ertelenip ertelenemeyeceğini sorabilirsiniz, ancak ayrılma tarihiniz muhtemelen kasıtlı olarak seçilmiştir.
Bu kadar kötü muamele görmeyle ilgili gönderi yayınlamanın profesyonelce olmadığını bilmiyorum. Bu insan. Ve şirketlerin duyguları yoktur çünkü onlar insan değildir. Bu konuda yayın yaparsanız deva olmayacaklar. Muhtemelen bilmeyecekler bile. Bununla birlikte, yeni bir iş aradığınızı tahmin ediyorum, bu nedenle şikayetlerinizi herkesin önünde dile getirmekten çekinmek mantıklı. Müstakbel eski işvereniniz size hem benzin hem de meşale vermiş olsa bile profesyonel köprüleri asla yakmak istemezsiniz.
Onlar Değil, Benim, Sanırım
Bu şimdiye kadar karşılaştığım en garip ikilemlerden biri. Şimdi ihtiyacın olan şey netlik. Şirket şu anda size bitiş tarihi olmadan hiçbir şey yapmamanız için para ödüyorsa, yöneticileriniz muhtemelen işten ayrılmayı atlatmaya çalışmıyordur. Burada neler döndüğünü gerçekten anlayamıyorum. Görünüşe göre sizi sebepsiz yere işten çıkarıyorlar ve sorun çıkmasını istemiyorlar, bu yüzden yeni bir pozisyona geçişinizi sübvanse etmeye hazırlar. Sonraki adımları planlayabilmek için işvereninize bu belirsizliğin zaman çerçevesinin ne olduğunu sorabilirsiniz, ancak bunun dikkatleri oldukça tatlı bir anlaşmaya çekeceğinden endişeleniyorum. Ne olursa olsun, yeni bir pozisyon aramalı ve sahip olabileceğiniz finansal güvenlik ağını desteklemelisiniz. Hatta bu garip durumu nasıl yöneteceklerini öğrenmek için birkaç istihdam avukatıyla görüşebilirsiniz. Bir şeyler kesinlikle ters gidiyor.
Kılavuzlu Zorunlu Eğlence
Zorunlu eğlence sırasında nasıl sosyalleşeceğinize dair yönergelere sahip olmak yeni bir değişiklik. Görünüşe göre yeni CEO, ekibin gerçekte ne istediğini veya yararlı bulacağını düşünmeden ekip bağını nasıl geliştireceğine dair birkaç kitap veya makale okumuş gibi görünüyor. Genel olarak, yetişkinler iş arkadaşlarıyla nasıl sosyalleşeceklerini bilirler. İstemlere ihtiyaçları yok. Bununla birlikte, bu yönetilebilir. İşiniz sadece sizin işinizdir ve çalışanların zorunlu eğlenceye katılması yönünde bir beklenti olsa da, boş zamanınızı uygun gördüğünüz şekilde yönetme hakkınız vardır. Katılmak istemediğiniz zorunlu eğlenceye katılamayacağınızı kibarca söyleyerek selam verin. Sizden sorulmadıkça bir sebep sunmayın. Bir sebep belirtmeniz gerekiyorsa, işten sonra meşgul olduğumuz sayısız sebeplerden herhangi birini sunun. Katılacak olanlara iyi dileklerimle ve devam etmesini dilerim.
Bir Şey Gör, Bir Şey Söyle
Meslektaşlarınız ırkçılık yapıyor. Irkçılıklarının ve mikro saldırganlıklarının belirli örneklerini belirleyerek onları doğrudan aramalısınız. Ve evet, yöneticileriniz Başkan Barack Obama’ya üçüncü kez oy verecek olsalar bile, bu ırkçılığı da gündeme getirmelisiniz. Bu kayıt yok sayılacak olsa bile kurumsal bir kaydın olmasında fayda var.
Bazen, doğru şeyi yapmak anında değişimi etkilemez. Ancak Siyah meslektaşlarınıza ve diğer beyaz olmayan meslektaşlarınıza, aralarında gerçek bir müttefik olduğunu gösteriyor. Ayrıca, nasıl uyum sağladığını ve bir şeye ihtiyacı olup olmadığını görmek için yeni iş arkadaşınızla görüşmek isteyebilirsiniz. Diğer meslektaşlarınız sizinle onun hakkında böyle konuşuyorsa, iş yerinizin onun için çok yalnız ve tecrit edici bir yer olduğunu tahmin ediyorum.
Şu adresten Roxane Gay’e yazın: iş arkadaşı@nytimes.com.
Bonus Avı
Öfkeli olmalısın. Size nasıl davranıldığı çileden çıkarıyor. Ne yazık ki, şirketler, eğer bu şeyler onlara çok pahalıya mal olursa, yıllar hatta on yıllar boyunca bağlılığınız ve sadakatiniz konusunda deva etmiyor. Kurumsal kayıtsızlık korkak ve adaletsizdir. Kaybedecek hiçbir şeyiniz yok, bu nedenle kesinlikle işvereninize son gününüzün ikramiyeler dağıtılana kadar ertelenip ertelenemeyeceğini sorabilirsiniz, ancak ayrılma tarihiniz muhtemelen kasıtlı olarak seçilmiştir.
Bu kadar kötü muamele görmeyle ilgili gönderi yayınlamanın profesyonelce olmadığını bilmiyorum. Bu insan. Ve şirketlerin duyguları yoktur çünkü onlar insan değildir. Bu konuda yayın yaparsanız deva olmayacaklar. Muhtemelen bilmeyecekler bile. Bununla birlikte, yeni bir iş aradığınızı tahmin ediyorum, bu nedenle şikayetlerinizi herkesin önünde dile getirmekten çekinmek mantıklı. Müstakbel eski işvereniniz size hem benzin hem de meşale vermiş olsa bile profesyonel köprüleri asla yakmak istemezsiniz.
Onlar Değil, Benim, Sanırım
Bu şimdiye kadar karşılaştığım en garip ikilemlerden biri. Şimdi ihtiyacın olan şey netlik. Şirket şu anda size bitiş tarihi olmadan hiçbir şey yapmamanız için para ödüyorsa, yöneticileriniz muhtemelen işten ayrılmayı atlatmaya çalışmıyordur. Burada neler döndüğünü gerçekten anlayamıyorum. Görünüşe göre sizi sebepsiz yere işten çıkarıyorlar ve sorun çıkmasını istemiyorlar, bu yüzden yeni bir pozisyona geçişinizi sübvanse etmeye hazırlar. Sonraki adımları planlayabilmek için işvereninize bu belirsizliğin zaman çerçevesinin ne olduğunu sorabilirsiniz, ancak bunun dikkatleri oldukça tatlı bir anlaşmaya çekeceğinden endişeleniyorum. Ne olursa olsun, yeni bir pozisyon aramalı ve sahip olabileceğiniz finansal güvenlik ağını desteklemelisiniz. Hatta bu garip durumu nasıl yöneteceklerini öğrenmek için birkaç istihdam avukatıyla görüşebilirsiniz. Bir şeyler kesinlikle ters gidiyor.
Kılavuzlu Zorunlu Eğlence
Zorunlu eğlence sırasında nasıl sosyalleşeceğinize dair yönergelere sahip olmak yeni bir değişiklik. Görünüşe göre yeni CEO, ekibin gerçekte ne istediğini veya yararlı bulacağını düşünmeden ekip bağını nasıl geliştireceğine dair birkaç kitap veya makale okumuş gibi görünüyor. Genel olarak, yetişkinler iş arkadaşlarıyla nasıl sosyalleşeceklerini bilirler. İstemlere ihtiyaçları yok. Bununla birlikte, bu yönetilebilir. İşiniz sadece sizin işinizdir ve çalışanların zorunlu eğlenceye katılması yönünde bir beklenti olsa da, boş zamanınızı uygun gördüğünüz şekilde yönetme hakkınız vardır. Katılmak istemediğiniz zorunlu eğlenceye katılamayacağınızı kibarca söyleyerek selam verin. Sizden sorulmadıkça bir sebep sunmayın. Bir sebep belirtmeniz gerekiyorsa, işten sonra meşgul olduğumuz sayısız sebeplerden herhangi birini sunun. Katılacak olanlara iyi dileklerimle ve devam etmesini dilerim.
Bir Şey Gör, Bir Şey Söyle
Meslektaşlarınız ırkçılık yapıyor. Irkçılıklarının ve mikro saldırganlıklarının belirli örneklerini belirleyerek onları doğrudan aramalısınız. Ve evet, yöneticileriniz Başkan Barack Obama’ya üçüncü kez oy verecek olsalar bile, bu ırkçılığı da gündeme getirmelisiniz. Bu kayıt yok sayılacak olsa bile kurumsal bir kaydın olmasında fayda var.
Bazen, doğru şeyi yapmak anında değişimi etkilemez. Ancak Siyah meslektaşlarınıza ve diğer beyaz olmayan meslektaşlarınıza, aralarında gerçek bir müttefik olduğunu gösteriyor. Ayrıca, nasıl uyum sağladığını ve bir şeye ihtiyacı olup olmadığını görmek için yeni iş arkadaşınızla görüşmek isteyebilirsiniz. Diğer meslektaşlarınız sizinle onun hakkında böyle konuşuyorsa, iş yerinizin onun için çok yalnız ve tecrit edici bir yer olduğunu tahmin ediyorum.
Şu adresten Roxane Gay’e yazın: iş arkadaşı@nytimes.com.