ELSINORE GÖLÜ, Kaliforniya — Ekspres teslimatlar için alanı bir sonraki sınıra dönüştürme görevi, Santa Ana dağlarının gölgesindeki uzak bir pistin üzerindeki mütevazı bir pervaneli uçaktan başladı.
Yakın tarihli bir Cumartesi günü gün doğumundan kısa bir süre sonra, Inversion Space için bir mühendis olan ve henüz bir yaşında olan bir start-up, 3.000 fitte uçan bir uçağın açık kapısından uçan daireye benzer bir kapsül fırlattı. 20 inç çapındaki kapsül, bir paraşüt açılmadan önce birkaç saniye havada takla attı ve yavaş bir iniş için kabı dik konuma getirdi.
Paraşütü uzun lensli bir kameranın vizöründen endişeyle izleyen Inversion’ın 23 yaşındaki CEO’su Justin Fiaschetti “Açılması yavaştı” dedi.
Inversion Space’in kurucularından Austin Briggs, geçen ay Elsinore Gölü’nde bir paraşüt testinin fotoğraflarını çekti, Kaliforniya Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Tatbikat, amatör roket meraklılarının işine benziyordu. Ama aslında, daha fantastik bir şey için bir test çalışmasıydı. Inversion, dünyanın herhangi bir yerine uzaydan mal teslim etmek için dünya yörüngesindeki kapsüller inşa ediyor. Bunu gerçeğe dönüştürmek için Inversion’ın kapsülü, dünya atmosferini ses hızından yaklaşık 25 kat daha hızlı bir şekilde geçecek ve paraşütü yumuşak bir iniş ve bozulmamış bir kargo için gerekli hale getirecektir.
Ters çevirme, uzaya uçmak daha ucuz hale geldikçe, devlet kurumlarının ve şirketlerin yalnızca bir şeyleri yörüngeye göndermekle kalmayıp aynı zamanda eşyaları da geri getirmek isteyeceğine bahse girer. toprak.
Inversion, 2025 yılına kadar birkaç el bagajının boyutuna eşdeğer bir yük taşıyan dört fit çapında bir kapsül geliştirmeyi amaçlıyor. Şirket, yörüngeye girdikten sonra, kapsülün kendi kendine gidebileceğini umuyor. özel ticari uzay istasyonu veya dünyaya geri çağrılana kadar güneş panelleriyle yörüngede kalın. Geri dönüş zamanı geldiğinde, kapsül yörüngeden çıkıp tekrar atmosfere girebilir.
Kapsül, inişini yavaşlatmak ve hedef konumundan onlarca millik bir yarıçap içinde iniş yapmak için bir paraşüt açacaktı. Şirket, 2023 yılına kadar 20 inç çapında daha küçük bir tanıtım kapsülünün hazır olmasını planladı.
Inversion mühendislerinden biri, test lansmanı sırasında zemin. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Ters Çevirme başarılı olursa, yüzlerce veya binlerce konteynerin beş yıla kadar uzayda yüzdüğünü hayal etmek mümkündür – bazı (gerçekten) uzak depolama dolapları gibi.
Şirketin kurucuları, kapsüllerin, ameliyathaneye birkaç saat içinde teslim edilen yapay organları depolayabileceğini veya yörüngede yüzen ve gezegenin uzak bölgelerine gönderilecek olan seyyar sahra hastaneleri olarak hizmet edebileceğini hayal ediyor. Ve bir gün, uzayda kestirme bir yol, New York pizzasını San Francisco’ya 45 dakikada teslim etmek gibi, hayal edilemeyecek kadar hızlı teslimatlara izin verebilir.
Inversion’un kurucuları, bir SpaceX roketinde yer paylaşmak için 1 milyon dolardan başlayan (ve ağırlığa bağlı olarak artan) mevcut fiyatlardan fırlatma maliyetleri düştüğü için boş bir hayal gibi görünen şeyin daha gerçekçi olabileceğini düşünüyor. Inversion, kapsüllerinin ne kadara mal olacağına dair bir tahmin sunmayı reddetti.
Harvard’da profesör olan Matthew C. Weinzierl, “Sektördeki herkesin üstesinden gelmeye çalıştığı en büyük engel, mevcut maliyetlerle, uzayda çok fazla talep olmamasıdır” dedi. Uzayın ekonomik potansiyeli hakkında araştırma yayınlayan Business School.
Onlarca yıldır insanlar uzayda yaşamayı ve çalışmayı Dünya’daki yaşamın bir uzantısı olarak hayal ettiler. Bu vizyon, özel roket şirketlerinin akını, uzaya gitme maliyetlerini büyük ölçüde azaltıp, Dünya’nın ötesindeki ticari faaliyetleri daha uygun hale getirene kadar bir Hollywood fantezisi gibi görünüyordu.
Daniel Bradford, solda, Inversion’da geliştirme mühendisi ve Bay Briggs damla kapsül test aracını ve paraşütü taşıdı. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Bir kilogram, yani yaklaşık 2,2 librelik yükü uzaya fırlatmanın maliyeti, son 30 yılda yaklaşık yüzde 90 düştü. SpaceX’in halen geliştirilmekte olan yeni nesil roketi Starship ile maliyetleri daha da düşürmesi bekleniyor. SpaceX’in CEO’su Elon Musk, devasa roketin fırlatma maliyetlerinin üç yıl içinde 10 milyon doların altında olmasını beklediğini söyledi – şirketin yaygın olarak kullanılan roketi olan Falcon 9’u başlatmak için ilan edilen 62 milyon dolarlık fiyatla karşılaştırıldığında.
Alanın bugün olduğundan daha erişilebilir olması için, roketlerin ucuza fırlatılması denklemin yalnızca bir parçasıdır.
Bir diğer önemli faktör de uzaydaki tesislerdir. Geçen yıl NASA, sonunda Uluslararası Uzay İstasyonunu değiştirme planının bir parçası olarak ticari uzay istasyonları için fon almak üzere üç şirket seçti. Dördüncü bir şirket olan Axiom Space, ISS’ye bağlı yaşanabilir bir modül inşa etmek için 2020’de 140 milyon dolarlık bir sözleşme aldı.
Justin Fiaschetti, solda ve Bay Briggs, şirketin Torrance, Kaliforniya’daki genel merkezindeki bir test odasının önünde Kredi… Adam Amengual for The New York Times
Bay . Geçen yıl kendi başlangıç hayallerinin peşinden koşmak için üniversiteden ayrılmadan önce SpaceX’te staj yapan Fiaschetti, yalnızca uydu verilerinin değil, fiziksel malların uzaydan geri gönderilebileceğini düşünüyor.
Günümüzde roketlerin ana kargosu uzayda kalan uydulardır. İnsanları veya uzaydan deneyleri taşıyan araçlar büyüktür, 100 milyon dolardan fazladır ve genellikle belirli bir roketle birlikte çalışır. Inversion, daha küçük kapsüllerini herhangi bir ticari rokete sığacak şekilde tasarladığını, böylece uzaya sık sık ve ucuza gidebileceklerini söyledi.
Inversion’ın prototiplerinin bileşenleri. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Inversion’ın yapmaya çalıştığı şey kolay değil. Yeniden giriş için bir araç tasarlamak, uzaya bir şeyler göndermekten farklı bir mühendislik zorluğudur. Bir kapsül uzaydan atmosfere girdiğinde, o kadar yüksek hızlarda hareket eder ki, yanma tehlikesi vardır – hem insan gezginler hem de değerli insan dışı yükler için büyük bir risk. Central Florida Üniversitesi’nin mekanik ve havacılık mühendisliği bölümünde profesör olan
Seetha Raghavan, ısı, titreşim ve yavaşlama ile baş etmenin daha da zor olacağını söyledi. araç boyutu küçüldüğünde kapsülün.
“Kontrol etmeniz gereken daha küçük bir öğeniz olduğunda her şey daha da zorlaşıyor,” dedi Bayan Raghavan.
Inversion’ın yörüngedeki kapsüller için planı, uyduların mega takımyıldızlarında zaten bir sorun olan uzaydaki sıkışıklığa katkıda bulunup bulunmayacağı konusunda soruları gündeme getiriyor. Gezegenlerin, yıldızların ve diğer gök cisimlerinin gözlemlerine müdahale eden uyduların bolluğu, gökbilimciler arasında yaygın bir şikayet olmuştur.
Ancak Inversion, görsel kirliliği azaltmak için kapsüllerini önemli ölçüde daha az yansıtıcı hale getirmek için malzemeler kullandığını söyledi. Ayrıca şirket, kapsülünün yörüngede enkaz ve çarpışmaları önleyen sistemlerle geleceğini söyledi.
23 yaşındaki Bay Briggs ve Bay Fiaschetti, Boston Üniversitesi’ndeki birinci sınıf öğrencileri için bir giriş töreninde yan yana oturduklarında tanıştılar. Roket tasarımları üzerinde çalışan okulun Roket Tahrik Grubunda aktif hale geldiler. Salgın sırasında Los Angeles’a taşındılar. Bir gece uzay endüstrisinin geleceğini tartışıyorlardı – “Biz inekleriz. Yaptığımız şey bu,” dedi Bay Fiaschetti ve uzaydan kargo taşımak için daha ucuz yeniden giriş araçları yaratmaya odaklandılar.
Los Angeles’ın San Pedro semtinde, şirketin atölyesi haline gelen bir garajın kullanımı da dahil olmak üzere her birine ayda 1.250 dolar ödeyerek bir misafirhaneye taşındılar. Bay Fiaschetti’nin ahşap işleme ekipmanını kullanarak, potansiyel yatırımcılara gerekli teknik özelliklere sahip olduklarını kanıtlamak amacıyla alüminyumdan çalışan bir roket motoru tasarladılar ve yaptılar.
Connor Kelsay, bir mühendis, kapsülünün test düşmesi için bir paraşüt paketledi. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Inversion, roket motorlarını ve patlayıcıları test etmek için bir yangın güvenlik kabı kullanıyor. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Haziran ayında Inversion Space, Airbnb ve Stripe’e yaptığı erken yatırımlarla tanınan bir Silikon Vadisi başlangıç inkübatörü olan Y Combinator’a katıldı. Beş ay sonra, Inversion’ın kapsüllerinde yer ayırmakla ilgilenen potansiyel müşterilerden gelen 225 milyon dolar değerindeki niyet mektuplarına dayanarak 10 milyon dolar topladığını söyledi. Bay Fiaschetti müşterilerin kimliğini açıklamayı reddetti.
Risk sermayesi, uzayın potansiyelini görmeye başladı. PitchBook tarafından derlenen verilere göre, küresel olarak, risk sermayesi şirketleri geçen yıl uzayla ilgili teknolojiye bir önceki yıla göre yaklaşık yüzde 50 artışla 7,7 milyar dolar yatırım yaptı.
Inversion, Torrance’daki bir ofis parkındaki 5.000 metrekarelik bir depoya taşındı. Parça yapmak için işleme aletleri, kaynak ekipmanı ve paraşütleri meşe kadar yoğun paketlemek için 20 tonluk bir hidrolik atölye presi ile bir tamircinin rüya atölyesidir.
Bir kapsül prototipinin içi. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Deponun uzak ucunda – tavandan tabana bir Amerikan bayrağının ve bir basketbol potasının yanında – roket motorlarını ve paraşüt yerleştirme mekanizmalarını test etmek için 10 fitlik siyah bir nakliye konteyneri var. Yapıda çelik takviyeli beton duvarlar, tavan sprinklerleri ve yangın durumunda oksijeni nitrojenle değiştirecek bir sistem bulunuyor.
Yakın tarihli bir ziyarette Inversion, yeni bir paraşüt tasarımını test etmeye hazırlanıyordu. Paraşütler zor. Bir kapsülün yavaşladığından ve çok fazla sallanmadığından emin olmak için mükemmel bir şekilde açılmaları gerekir. Kumaş seçimi ve dikiş tasarımı gibi birçok faktör paraşütün etkinliğini etkileyebilir.
Çoğu roket şirketi paraşüt tasarımı ve üretimini dışarıdan temin ederken, Inversion kendi roketini inşa etmeyi bir avantaj olarak görüyor.
Soldan, Bay Briggs, Bay Kelsay, Bay Bradford ve Bay Fiaschetti, ilk paraşütle atlama testi sırasında çekilen görüntüleri inceledi. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Daha önceki bir testte Inversion, kapsülün çok fazla salındığını fark etmişti. O gün, Bay Fiaschetti, Bay Briggs ve iki mühendis, geçtiğimiz Cumartesi günü güneş doğmadan önce, büyük ölçüde gökyüzü dalgıçları tarafından yeni bir tasarımı test etmek için kullanılan bir uçak pistine gelmişlerdi.
Inversion’ın paraşüt tasarımını denetleyen bir mühendis olan Connor Kelsay, bir GoPro kamera ve hareketlerini ölçmek için bir atalet ölçüm birimi ile yapıştırılan test kapsülü ile uçağa tırmandı. Kapsülü uçaktan attıktan sonra birkaç saniye bekledi ve ardından atladı. Deneyimli bir gökyüzü dalgıcı olan Bay Kelsay, kapsülün etrafında döndü ve kaskındaki başka bir kameradan kapsülün hareketlerinin videosunu çekti.
İndiğinde, herkesle aynı gözlemi paylaştı: Paraşütün açılması yavaştı. Ekip videoyu hızla taradı ve olası faktörlerin bir listesini çıkardı. Bay Kelsay kapsülü çok mu sert fırlattı? Düşüş meydana geldiğinde çok fazla türbülans var mıydı? Geçen sefer farklı şekilli bir kapsül kullandıkları için mi?
İkinci testte paraşüt beklendiği gibi açıldı. Bununla birlikte, kapsüle bantlanmış GoPro kamera iniş sırasında düştü ve çılgınca bir aramaya neden oldu. (Sonunda onu buldular.) İkinci testten sonra, ekip sorunu tam olarak belirlediğini düşündü: Bir deliği yamamak için kullanılan yapışkan bir kumaş bant paraşütün yapışmasına neden olmuştu.
Daha sonra, Bay Fiaschetti, paraşütün yavaş açılmasından dolayı hayal kırıklığına uğramadığını çünkü bunun sürecin bir parçası olduğunu söyledi.
“Geliştirmenin başlarında, işlerin istediğiniz kadar mükemmel gitmemesini bekliyorsunuz,” dedi. “Sanırım bu yüzden donanıma ‘sabit teknoloji’ diyorlar.”
Yakın tarihli bir Cumartesi günü gün doğumundan kısa bir süre sonra, Inversion Space için bir mühendis olan ve henüz bir yaşında olan bir start-up, 3.000 fitte uçan bir uçağın açık kapısından uçan daireye benzer bir kapsül fırlattı. 20 inç çapındaki kapsül, bir paraşüt açılmadan önce birkaç saniye havada takla attı ve yavaş bir iniş için kabı dik konuma getirdi.
Paraşütü uzun lensli bir kameranın vizöründen endişeyle izleyen Inversion’ın 23 yaşındaki CEO’su Justin Fiaschetti “Açılması yavaştı” dedi.
Inversion Space’in kurucularından Austin Briggs, geçen ay Elsinore Gölü’nde bir paraşüt testinin fotoğraflarını çekti, Kaliforniya Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Tatbikat, amatör roket meraklılarının işine benziyordu. Ama aslında, daha fantastik bir şey için bir test çalışmasıydı. Inversion, dünyanın herhangi bir yerine uzaydan mal teslim etmek için dünya yörüngesindeki kapsüller inşa ediyor. Bunu gerçeğe dönüştürmek için Inversion’ın kapsülü, dünya atmosferini ses hızından yaklaşık 25 kat daha hızlı bir şekilde geçecek ve paraşütü yumuşak bir iniş ve bozulmamış bir kargo için gerekli hale getirecektir.
Ters çevirme, uzaya uçmak daha ucuz hale geldikçe, devlet kurumlarının ve şirketlerin yalnızca bir şeyleri yörüngeye göndermekle kalmayıp aynı zamanda eşyaları da geri getirmek isteyeceğine bahse girer. toprak.
Inversion, 2025 yılına kadar birkaç el bagajının boyutuna eşdeğer bir yük taşıyan dört fit çapında bir kapsül geliştirmeyi amaçlıyor. Şirket, yörüngeye girdikten sonra, kapsülün kendi kendine gidebileceğini umuyor. özel ticari uzay istasyonu veya dünyaya geri çağrılana kadar güneş panelleriyle yörüngede kalın. Geri dönüş zamanı geldiğinde, kapsül yörüngeden çıkıp tekrar atmosfere girebilir.
Kapsül, inişini yavaşlatmak ve hedef konumundan onlarca millik bir yarıçap içinde iniş yapmak için bir paraşüt açacaktı. Şirket, 2023 yılına kadar 20 inç çapında daha küçük bir tanıtım kapsülünün hazır olmasını planladı.
Inversion mühendislerinden biri, test lansmanı sırasında zemin. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Ters Çevirme başarılı olursa, yüzlerce veya binlerce konteynerin beş yıla kadar uzayda yüzdüğünü hayal etmek mümkündür – bazı (gerçekten) uzak depolama dolapları gibi.
Şirketin kurucuları, kapsüllerin, ameliyathaneye birkaç saat içinde teslim edilen yapay organları depolayabileceğini veya yörüngede yüzen ve gezegenin uzak bölgelerine gönderilecek olan seyyar sahra hastaneleri olarak hizmet edebileceğini hayal ediyor. Ve bir gün, uzayda kestirme bir yol, New York pizzasını San Francisco’ya 45 dakikada teslim etmek gibi, hayal edilemeyecek kadar hızlı teslimatlara izin verebilir.
Inversion’un kurucuları, bir SpaceX roketinde yer paylaşmak için 1 milyon dolardan başlayan (ve ağırlığa bağlı olarak artan) mevcut fiyatlardan fırlatma maliyetleri düştüğü için boş bir hayal gibi görünen şeyin daha gerçekçi olabileceğini düşünüyor. Inversion, kapsüllerinin ne kadara mal olacağına dair bir tahmin sunmayı reddetti.
Harvard’da profesör olan Matthew C. Weinzierl, “Sektördeki herkesin üstesinden gelmeye çalıştığı en büyük engel, mevcut maliyetlerle, uzayda çok fazla talep olmamasıdır” dedi. Uzayın ekonomik potansiyeli hakkında araştırma yayınlayan Business School.
Onlarca yıldır insanlar uzayda yaşamayı ve çalışmayı Dünya’daki yaşamın bir uzantısı olarak hayal ettiler. Bu vizyon, özel roket şirketlerinin akını, uzaya gitme maliyetlerini büyük ölçüde azaltıp, Dünya’nın ötesindeki ticari faaliyetleri daha uygun hale getirene kadar bir Hollywood fantezisi gibi görünüyordu.
Daniel Bradford, solda, Inversion’da geliştirme mühendisi ve Bay Briggs damla kapsül test aracını ve paraşütü taşıdı. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Bir kilogram, yani yaklaşık 2,2 librelik yükü uzaya fırlatmanın maliyeti, son 30 yılda yaklaşık yüzde 90 düştü. SpaceX’in halen geliştirilmekte olan yeni nesil roketi Starship ile maliyetleri daha da düşürmesi bekleniyor. SpaceX’in CEO’su Elon Musk, devasa roketin fırlatma maliyetlerinin üç yıl içinde 10 milyon doların altında olmasını beklediğini söyledi – şirketin yaygın olarak kullanılan roketi olan Falcon 9’u başlatmak için ilan edilen 62 milyon dolarlık fiyatla karşılaştırıldığında.
Alanın bugün olduğundan daha erişilebilir olması için, roketlerin ucuza fırlatılması denklemin yalnızca bir parçasıdır.
Bir diğer önemli faktör de uzaydaki tesislerdir. Geçen yıl NASA, sonunda Uluslararası Uzay İstasyonunu değiştirme planının bir parçası olarak ticari uzay istasyonları için fon almak üzere üç şirket seçti. Dördüncü bir şirket olan Axiom Space, ISS’ye bağlı yaşanabilir bir modül inşa etmek için 2020’de 140 milyon dolarlık bir sözleşme aldı.
Justin Fiaschetti, solda ve Bay Briggs, şirketin Torrance, Kaliforniya’daki genel merkezindeki bir test odasının önünde Kredi… Adam Amengual for The New York Times
Bay . Geçen yıl kendi başlangıç hayallerinin peşinden koşmak için üniversiteden ayrılmadan önce SpaceX’te staj yapan Fiaschetti, yalnızca uydu verilerinin değil, fiziksel malların uzaydan geri gönderilebileceğini düşünüyor.
Günümüzde roketlerin ana kargosu uzayda kalan uydulardır. İnsanları veya uzaydan deneyleri taşıyan araçlar büyüktür, 100 milyon dolardan fazladır ve genellikle belirli bir roketle birlikte çalışır. Inversion, daha küçük kapsüllerini herhangi bir ticari rokete sığacak şekilde tasarladığını, böylece uzaya sık sık ve ucuza gidebileceklerini söyledi.
Inversion’ın prototiplerinin bileşenleri. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Inversion’ın yapmaya çalıştığı şey kolay değil. Yeniden giriş için bir araç tasarlamak, uzaya bir şeyler göndermekten farklı bir mühendislik zorluğudur. Bir kapsül uzaydan atmosfere girdiğinde, o kadar yüksek hızlarda hareket eder ki, yanma tehlikesi vardır – hem insan gezginler hem de değerli insan dışı yükler için büyük bir risk. Central Florida Üniversitesi’nin mekanik ve havacılık mühendisliği bölümünde profesör olan
Seetha Raghavan, ısı, titreşim ve yavaşlama ile baş etmenin daha da zor olacağını söyledi. araç boyutu küçüldüğünde kapsülün.
“Kontrol etmeniz gereken daha küçük bir öğeniz olduğunda her şey daha da zorlaşıyor,” dedi Bayan Raghavan.
Inversion’ın yörüngedeki kapsüller için planı, uyduların mega takımyıldızlarında zaten bir sorun olan uzaydaki sıkışıklığa katkıda bulunup bulunmayacağı konusunda soruları gündeme getiriyor. Gezegenlerin, yıldızların ve diğer gök cisimlerinin gözlemlerine müdahale eden uyduların bolluğu, gökbilimciler arasında yaygın bir şikayet olmuştur.
Ancak Inversion, görsel kirliliği azaltmak için kapsüllerini önemli ölçüde daha az yansıtıcı hale getirmek için malzemeler kullandığını söyledi. Ayrıca şirket, kapsülünün yörüngede enkaz ve çarpışmaları önleyen sistemlerle geleceğini söyledi.
23 yaşındaki Bay Briggs ve Bay Fiaschetti, Boston Üniversitesi’ndeki birinci sınıf öğrencileri için bir giriş töreninde yan yana oturduklarında tanıştılar. Roket tasarımları üzerinde çalışan okulun Roket Tahrik Grubunda aktif hale geldiler. Salgın sırasında Los Angeles’a taşındılar. Bir gece uzay endüstrisinin geleceğini tartışıyorlardı – “Biz inekleriz. Yaptığımız şey bu,” dedi Bay Fiaschetti ve uzaydan kargo taşımak için daha ucuz yeniden giriş araçları yaratmaya odaklandılar.
Los Angeles’ın San Pedro semtinde, şirketin atölyesi haline gelen bir garajın kullanımı da dahil olmak üzere her birine ayda 1.250 dolar ödeyerek bir misafirhaneye taşındılar. Bay Fiaschetti’nin ahşap işleme ekipmanını kullanarak, potansiyel yatırımcılara gerekli teknik özelliklere sahip olduklarını kanıtlamak amacıyla alüminyumdan çalışan bir roket motoru tasarladılar ve yaptılar.
Connor Kelsay, bir mühendis, kapsülünün test düşmesi için bir paraşüt paketledi. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Inversion, roket motorlarını ve patlayıcıları test etmek için bir yangın güvenlik kabı kullanıyor. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Haziran ayında Inversion Space, Airbnb ve Stripe’e yaptığı erken yatırımlarla tanınan bir Silikon Vadisi başlangıç inkübatörü olan Y Combinator’a katıldı. Beş ay sonra, Inversion’ın kapsüllerinde yer ayırmakla ilgilenen potansiyel müşterilerden gelen 225 milyon dolar değerindeki niyet mektuplarına dayanarak 10 milyon dolar topladığını söyledi. Bay Fiaschetti müşterilerin kimliğini açıklamayı reddetti.
Risk sermayesi, uzayın potansiyelini görmeye başladı. PitchBook tarafından derlenen verilere göre, küresel olarak, risk sermayesi şirketleri geçen yıl uzayla ilgili teknolojiye bir önceki yıla göre yaklaşık yüzde 50 artışla 7,7 milyar dolar yatırım yaptı.
Inversion, Torrance’daki bir ofis parkındaki 5.000 metrekarelik bir depoya taşındı. Parça yapmak için işleme aletleri, kaynak ekipmanı ve paraşütleri meşe kadar yoğun paketlemek için 20 tonluk bir hidrolik atölye presi ile bir tamircinin rüya atölyesidir.
Bir kapsül prototipinin içi. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Deponun uzak ucunda – tavandan tabana bir Amerikan bayrağının ve bir basketbol potasının yanında – roket motorlarını ve paraşüt yerleştirme mekanizmalarını test etmek için 10 fitlik siyah bir nakliye konteyneri var. Yapıda çelik takviyeli beton duvarlar, tavan sprinklerleri ve yangın durumunda oksijeni nitrojenle değiştirecek bir sistem bulunuyor.
Yakın tarihli bir ziyarette Inversion, yeni bir paraşüt tasarımını test etmeye hazırlanıyordu. Paraşütler zor. Bir kapsülün yavaşladığından ve çok fazla sallanmadığından emin olmak için mükemmel bir şekilde açılmaları gerekir. Kumaş seçimi ve dikiş tasarımı gibi birçok faktör paraşütün etkinliğini etkileyebilir.
Çoğu roket şirketi paraşüt tasarımı ve üretimini dışarıdan temin ederken, Inversion kendi roketini inşa etmeyi bir avantaj olarak görüyor.
Soldan, Bay Briggs, Bay Kelsay, Bay Bradford ve Bay Fiaschetti, ilk paraşütle atlama testi sırasında çekilen görüntüleri inceledi. Kredi… The New York Times için Adam Amengual
Daha önceki bir testte Inversion, kapsülün çok fazla salındığını fark etmişti. O gün, Bay Fiaschetti, Bay Briggs ve iki mühendis, geçtiğimiz Cumartesi günü güneş doğmadan önce, büyük ölçüde gökyüzü dalgıçları tarafından yeni bir tasarımı test etmek için kullanılan bir uçak pistine gelmişlerdi.
Inversion’ın paraşüt tasarımını denetleyen bir mühendis olan Connor Kelsay, bir GoPro kamera ve hareketlerini ölçmek için bir atalet ölçüm birimi ile yapıştırılan test kapsülü ile uçağa tırmandı. Kapsülü uçaktan attıktan sonra birkaç saniye bekledi ve ardından atladı. Deneyimli bir gökyüzü dalgıcı olan Bay Kelsay, kapsülün etrafında döndü ve kaskındaki başka bir kameradan kapsülün hareketlerinin videosunu çekti.
İndiğinde, herkesle aynı gözlemi paylaştı: Paraşütün açılması yavaştı. Ekip videoyu hızla taradı ve olası faktörlerin bir listesini çıkardı. Bay Kelsay kapsülü çok mu sert fırlattı? Düşüş meydana geldiğinde çok fazla türbülans var mıydı? Geçen sefer farklı şekilli bir kapsül kullandıkları için mi?
İkinci testte paraşüt beklendiği gibi açıldı. Bununla birlikte, kapsüle bantlanmış GoPro kamera iniş sırasında düştü ve çılgınca bir aramaya neden oldu. (Sonunda onu buldular.) İkinci testten sonra, ekip sorunu tam olarak belirlediğini düşündü: Bir deliği yamamak için kullanılan yapışkan bir kumaş bant paraşütün yapışmasına neden olmuştu.
Daha sonra, Bay Fiaschetti, paraşütün yavaş açılmasından dolayı hayal kırıklığına uğramadığını çünkü bunun sürecin bir parçası olduğunu söyledi.
“Geliştirmenin başlarında, işlerin istediğiniz kadar mükemmel gitmemesini bekliyorsunuz,” dedi. “Sanırım bu yüzden donanıma ‘sabit teknoloji’ diyorlar.”