Temel düzeyde, Amerika Birleşik Devletleri pandemiden çıkarken işverenlerin işçileri işe almak için bu kadar çaresiz olmasının iki nedeni var. Birincisi, mal ve hizmetlere olan talebin yeniden canlanmasıdır. İkincisi: Bir grup eski işçi, ortaya çıkan işleri almak için hiç gelmedi.
Covid-19 durgunluğunun resmi olarak sona ermesinden iki yıldan fazla bir süre sonra, bu ikinci faktör – emek arzı – bazı sektörler tam kapasitede çalışmak için ihtiyaç duydukları işçileri bulamadığı için ekonomiyi hala engelliyor. İş gücü, pandemi öncesi hızında büyümeye devam etseydi, olacağı yerden milyonlarca eksik olan salgın öncesi boyutuna ancak Ağustos ayında geri döndü.
Basit sayılarla, bu boşluğun bir kısmı Covid’in ölüm ücretinden kaynaklanıyor: yaklaşık 260.000’i emeklilik yaşının altında olan bir milyondan fazla insan. Ayrıca, JP Morgan’daki ekonomistlerin yaptığı hesaplamalara göre, yasal göçmenlikteki keskin yavaşlama, potansiyel iş gücünü 2017’den önceki gidişatına göre 3,2 milyon azalttı.
Ancak sorun sadece nüfus artışının durması değil. Ağustos ayındaki artışa rağmen, çalışan veya aktif olarak iş arayan Amerikalıların oranı Şubat 2020’deki yüzde 63,4’e kıyasla yüzde 62,4’tür.
Brookings Enstitüsü’nün bir ekonomi politikası merkezi olan Hamilton Projesi’nin direktörü Wendy Edelberg, “İşgücü piyasasının şu anda bu kadar sıcak hissetmesinin en önemli nedeninin, içinde çok daha az insanın olması olduğunu düşünüyorum” dedi. “Talep büyük ölçüde toparlandı ve arzımız yoktu.”
Bu kalıcı isteksizliğin nedenlerini çözmek zordur, ancak kenarda kalan birkaç büyük grubu belirlemek mümkündür.
Pandemi öncesinde yaşam süresinin artması nedeniyle iş gücünde daha uzun süre kalan emeklilik yaşındaki insanlar, orantısız oranlarda okulu bıraktı ve geri dönmedi. Daha da şaşırtıcı bir şekilde, 25 ila 54 yaş arasındaki asal çalışma yıllarında erkekler, Şubat 2020’ye göre işgücünden geri çekilirken, kadınlar geri döndü. Bu eşitsizlikleri büyütmek iki kesişen faktördür: Covid-19’un uzun vadeli sağlık komplikasyonları ve üniversite diploması olmayan işçiler için gecikmeli getiri.
Thomas Strait, kendisini pandeminin planlanandan daha erken emekli olmaya sevk ettiği kişiler arasında sayacaktı.
Bay Strait, 50’li yaşlarında meslek değiştirmeye karar verene kadar kariyerinin çoğunu restoran endüstrisinde geçirdi. Altı yıllık eğitimden sonra San Diego’daki evinin yakınındaki bir hastanede kalp sonografi uzmanı olarak çalışmaya başladı. Ancak Aralık 2019’da hastane, aranmak için daha yakın yaşaması gerektiğini ve taşınmak istemediğini söyledi.
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki İşlerin Durumu
Ekonomistler, Federal Rezerv bir yavaşlama ve enflasyonu uysallaştırmaya çalışırken, işgücü piyasasındaki son güç karşısında şaşırdılar.
63 yaşındaki Bay Strait, “Covid daha da kötüleştikçe, tıp alanına geri dönmek konusunda temkinliydim” dedi. “Oldukça sağlıklıyım ama etrafım Covid ile çevrili bir hastanede olmaktan endişe ediyordum ve ben buna kapılmak istemedi.”
Bu yüzden evinin satışından nakit olarak başka bir ev satın almak için yeterli parayla Port Charlotte, Fla.’ya taşındı. Önceki maaşının iki katıyla işe geri dönmesi için teklifler alır, ancak buna gerek duymaz; yemek pişirmek ve bahçıvanlık onu meşgul ediyor.
Bay Strait, “Geri atlayabilirdim ama sonra emekli olmaya alıştım” dedi. “Bir tekne ya da başka bir şey almak istersem diye kimlik bilgilerimi hazır tutarım.”
On yıllardır, emekliliğe doğru yaşlanan büyük bir nesil, genel işgücü katılımını aşağı çeken en güçlü faktör olmuştur. İş yerlerini özellikle yaşlılar için tehlikeli hale getiren pandemi, bu eğilimi güçlendirdi. Aynı zamanda, 2021’de evlerin ve 401(k) hesabın değeri balonlanarak, emekliliği birçok kişi için ulaşılabilir hale getirdi.
Urbana-Champaign’deki Illinois Üniversitesi’nde ekonomi bölümünde yardımcı doçent olan Eliza Forsythe, yakın tarihli bir makalede, bu hızlandırılmış emekliliklerin, genç işçilerin yemek servisi ve perakendecilik gibi sektörlerde müşteriye dönük işlerden ayrılmalarını mümkün kılmış olabileceğini buldu. . Bu, bu sektörlerde daha büyük bir boşluk yarattı – aşırı büyük iş açık oranlarında görülebilir.
Dr. Forsythe, “İnsanlar emekli oluyor ve bu pozisyonları açıyorlardı” dedi. “İşverenler onları arıyor, bu yüzden bu düşük ücretli zor işlerden birinde çalışıyorsanız, yükselmeniz için daha fazla fırsatınız var.”
Geri dönmeyen bir sonraki büyük işçi kategorisi, genellikle hala okula gitmeyen veya emekli olmayan bir grup olan 25 ila 54 arasındaki erkeklerdir. Ağustos ayında katılım oranları, Şubat 2020’deki seviyesinin altında yüzde 88,6 oldu. Aynı dönemde, bu yaş grubundaki kadınların oranı yüzde 77,2’ye yükseldi.
Uzmanlar bu sayıların arkasında ne olduğunu bilmiyorlar, ancak muhtemelen faktörlerin bir karışımı olduğunu söylüyorlar.
Kadınlar son yıllarda üniversite diploması kazanmada erkekleri geride bıraktı ve üniversite mezunlarının işgücüne katılımı pandemi kapanmalarından bu yana iyileşti; daha az eğitimli olanlar için, öyle değil. (Brookings Enstitüsü tarafından yapılan bir analize göre, her iki partnerin de üniversite diplomasına sahip olmadığı hanelerde, güvenilmez çocuk deva takviyesi yapmak için okulu bırakanlar hala kadınlar olma eğilimindedir. Her iki partnerin de diploma sahibi olduğu hanelerde, kadınlar daha fazla öne çıkmaya başladılar. tek ekmek kazananlar.)
Ancak eğilim, kısmen çok fazla imalat otomatikleştirilmiş veya başka ülkelere taşınmış olduğundan, erkek işgücüne katılımında 1960’larda başlayan uzun vadeli düşüşün devamı da olabilir. Ve erkekleri orantısız bir şekilde etkileyen bir engel, bir sabıka kaydının kalıcı etkisidir: Science Advances’te yayınlanan yakın tarihli bir araştırmaya göre, 35 yaşına kadar işsiz erkeklerin yüzde 46’sı da cezai mahkumiyete sahiptir.
Erkekler için katılım, Büyük Durgunluktan yavaş yavaş toparlanmanın daha yüksek tıslama ve daha güçlü bir çalışma motivasyonuna dönüşmeye başladığı 2016’da tersine dönmeye başlamıştı. Ancak ücret artışı, geçen yıl enflasyonu hesaba katarken çoğu işçi için o kadar hızlı olmadı. Ve çok sayıda iş gibi görünen şey, işsiz olan insanlara farklı görünebilir: Bu baharda danışmanlık firması McKinsey tarafından yapılan bir ankette, işsiz katılımcıların yüzde 34’ü bir engel olarak mevcut işlerin eksikliğini belirtti.
Anket ve analiz firması Morning Consult’un ekonomi analisti Jesse Wheeler, “Birçok işçinin bağlantısı hâlâ kopuk ve onların işe geldiğini göremiyoruz” dedi. “Hepsinin geçimini nasıl sağladığı belli değil, ancak bunun hanelerin birleştirilmesi ve maliyetlerin düşürülmesiyle çok ilgisi olduğunu düşünüyorum. Zorlanmasalardı, değiştirmek zor olurdu.”
Yasmin Schamiloğlu, uzun süren Covid vakasının ne zaman işe dönmesine izin vereceğini bilmiyor. Kredi… New York Times için Jamie Kelter Davis
Morning Consult, Ağustos ayında, çalışmayan yetişkinlerin, iş istememek için sıklıkla birbiriyle örtüşen çeşitli nedenler gösterdiğini tespit etti. 2.200 kişiden oluşan aylık bir ankette, yüzde 40’ı yeterli esnekliğe sahip bir iş bulamayacaklarına inandıklarını söylerken, yüzde 38’i ailevi durumlar ve kişisel yükümlülüklerle sınırlıydı. Ancak en büyük kategori yüzde 43 ile tıbbi durumlardı.
Diğer veriler, bunun bir kısmının Covid-19’un uzun vadeli komplikasyonlarından kaynaklandığını öne sürüyor, ancak kaç kişinin Kovid tarafından iş gücünden atıldığına dair tahminler muazzam bir aralıkta.
Bir Brookings Enstitüsü üyesi olan Katie Bach, Nüfus Sayım Bürosu’nun Hanehalkı Nabız Anketi ve diğer araştırmalara ilişkin yorumuna dayanarak, etkiyi iki milyon ila dört milyon tam zamanlı çalışanda ortaya koydu. (Etkilenen toplam sayı daha büyük olabilir, uzun süreli Covid’den muzdarip birçok kişi çalışmayı durdurmak yerine saatlerini azaltır.) Bir Federal Rezerv ekonomisti bir sayı belirtmedi, ancak Covid ile ilgili hastaneye yatışlar ve ölümler azaldıkça bile, payın azaldığını gözlemledi. Hastalık veya sakatlık nedeniyle çalışamadığını söyleyenlerin oranı 2021’in başlarında aniden yükseldikten sonra Çalışma Bakanlığı verisinde yüksek kaldı.
Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu tarafından yayınlanan bir makalede başka bir analiz, 2020 ve 2021’de sağlıkla ilgili nedenlerle bir hafta izin alan kişilerin bir yıl sonra işgücüne katılma olasılıklarının yüzde 7 daha az olduğunu buldu. yaklaşık 500.000 işçiye eşittir.
Büyüklüğü ne olursa olsun, etkilerin önemli ve uzun süreli olması muhtemeldir. Çalışmalar, aşıların uzun süreli Covid’e karşı kusurlu koruma sağladığını ve diğer virüs sonrası hastalıkların iyileşmesinin zor olduğunu kanıtladı. Bayan Bach, “Kesinlikle en kötüsünün geride kaldığını düşünmüyorum” dedi.
25 yaşındaki Yasmin Schamiloğlu, uzun süreli Covid vakasının işe dönmesine ne zaman izin vereceğini bilmiyor.
Ocak ayında Covid’e yakalandı ve nispeten hafif semptomları vardı. Wisconsin-Madison Üniversitesi’ndeki araştırmacılara bir süre uzaktan topluluk katılımı ile yardım ederek işini yapabildi ve ardından ofise geri dönmeye çalışmaya başladı. Yöneticileri anlayışlıydı, ancak işteki her saat yorucuydu ve yorgunluk kısa sürede dayanılmayacak kadar fazla hale geldi.
Bayan Schamiloğlu, “Artık yetersiz dinlenmenin daha yüksek uzun Covid riski ile ilişkili olduğunu biliyorum, bu yüzden keşke o zamanı dinlenmek için kullansaydım, çünkü yapabilirdim” dedi.
Sonunda, iyileşmeye çalışırken annesinin evinde yaşayarak Ağustos ayında istifa etmeye karar verdi. Danışmanlık alanında yüksek lisans programını ertelemek zorunda kaldı ve gelecek sonbaharda başlamak için yeterince iyi olmayı umuyor. Ancak durumu olan diğerleri, iyileşme ve nüksetme dönemlerinden geçtiler, birçoğunun desteğinden yoksun kaldı Bayan Schamiloğlu, ailesinden aldığı için minnettar, bu da profesyonel bir gelecek planlamasını zorlaştırıyor.
Bayan Schamiloğlu, “Önümüzdeki on yıllarda iş gücü için iyiye alamet değil” dedi.
Ben Casselman raporlamaya katkıda bulundu.
Covid-19 durgunluğunun resmi olarak sona ermesinden iki yıldan fazla bir süre sonra, bu ikinci faktör – emek arzı – bazı sektörler tam kapasitede çalışmak için ihtiyaç duydukları işçileri bulamadığı için ekonomiyi hala engelliyor. İş gücü, pandemi öncesi hızında büyümeye devam etseydi, olacağı yerden milyonlarca eksik olan salgın öncesi boyutuna ancak Ağustos ayında geri döndü.
Basit sayılarla, bu boşluğun bir kısmı Covid’in ölüm ücretinden kaynaklanıyor: yaklaşık 260.000’i emeklilik yaşının altında olan bir milyondan fazla insan. Ayrıca, JP Morgan’daki ekonomistlerin yaptığı hesaplamalara göre, yasal göçmenlikteki keskin yavaşlama, potansiyel iş gücünü 2017’den önceki gidişatına göre 3,2 milyon azalttı.
Ancak sorun sadece nüfus artışının durması değil. Ağustos ayındaki artışa rağmen, çalışan veya aktif olarak iş arayan Amerikalıların oranı Şubat 2020’deki yüzde 63,4’e kıyasla yüzde 62,4’tür.
Brookings Enstitüsü’nün bir ekonomi politikası merkezi olan Hamilton Projesi’nin direktörü Wendy Edelberg, “İşgücü piyasasının şu anda bu kadar sıcak hissetmesinin en önemli nedeninin, içinde çok daha az insanın olması olduğunu düşünüyorum” dedi. “Talep büyük ölçüde toparlandı ve arzımız yoktu.”
Bu kalıcı isteksizliğin nedenlerini çözmek zordur, ancak kenarda kalan birkaç büyük grubu belirlemek mümkündür.
Pandemi öncesinde yaşam süresinin artması nedeniyle iş gücünde daha uzun süre kalan emeklilik yaşındaki insanlar, orantısız oranlarda okulu bıraktı ve geri dönmedi. Daha da şaşırtıcı bir şekilde, 25 ila 54 yaş arasındaki asal çalışma yıllarında erkekler, Şubat 2020’ye göre işgücünden geri çekilirken, kadınlar geri döndü. Bu eşitsizlikleri büyütmek iki kesişen faktördür: Covid-19’un uzun vadeli sağlık komplikasyonları ve üniversite diploması olmayan işçiler için gecikmeli getiri.
Thomas Strait, kendisini pandeminin planlanandan daha erken emekli olmaya sevk ettiği kişiler arasında sayacaktı.
Bay Strait, 50’li yaşlarında meslek değiştirmeye karar verene kadar kariyerinin çoğunu restoran endüstrisinde geçirdi. Altı yıllık eğitimden sonra San Diego’daki evinin yakınındaki bir hastanede kalp sonografi uzmanı olarak çalışmaya başladı. Ancak Aralık 2019’da hastane, aranmak için daha yakın yaşaması gerektiğini ve taşınmak istemediğini söyledi.
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki İşlerin Durumu
Ekonomistler, Federal Rezerv bir yavaşlama ve enflasyonu uysallaştırmaya çalışırken, işgücü piyasasındaki son güç karşısında şaşırdılar.
- Ağustos İş Raporu: İş büyümesi Ağustos’ta yavaşladı ama sağlam kaldı, bu da şirketler işe alımları geri çekse bile işgücü piyasasındaki toparlanmanın dirençli olduğunu gösteriyor.
- Konser İşçileri : İşçi aktivistleri, Başkan Biden’ın konser işçileri sorunlarını agresif bir şekilde ele alacağını umdular. Ancak başkanlığına bir buçuk yıl kala federal düzeyde çok az şey yapıldı.
- Siyah İstihdam: Siyah işçiler, salgının ardından ücretlerin ve istihdam oranlarının arttığını gördü. Ancak Federal Rezerv enflasyonu evcilleştirmeye çalışırken, bu kazanımlar aşınabilir.
- Yavaş Ücret Artışı: Üstte ve altta çalışanlar için ücret hızla artıyor. Ancak, tüm meslekler, özellikle de eczacılar için işler o kadar olumlu olmadı.
63 yaşındaki Bay Strait, “Covid daha da kötüleştikçe, tıp alanına geri dönmek konusunda temkinliydim” dedi. “Oldukça sağlıklıyım ama etrafım Covid ile çevrili bir hastanede olmaktan endişe ediyordum ve ben buna kapılmak istemedi.”
Bu yüzden evinin satışından nakit olarak başka bir ev satın almak için yeterli parayla Port Charlotte, Fla.’ya taşındı. Önceki maaşının iki katıyla işe geri dönmesi için teklifler alır, ancak buna gerek duymaz; yemek pişirmek ve bahçıvanlık onu meşgul ediyor.
Bay Strait, “Geri atlayabilirdim ama sonra emekli olmaya alıştım” dedi. “Bir tekne ya da başka bir şey almak istersem diye kimlik bilgilerimi hazır tutarım.”
On yıllardır, emekliliğe doğru yaşlanan büyük bir nesil, genel işgücü katılımını aşağı çeken en güçlü faktör olmuştur. İş yerlerini özellikle yaşlılar için tehlikeli hale getiren pandemi, bu eğilimi güçlendirdi. Aynı zamanda, 2021’de evlerin ve 401(k) hesabın değeri balonlanarak, emekliliği birçok kişi için ulaşılabilir hale getirdi.
Urbana-Champaign’deki Illinois Üniversitesi’nde ekonomi bölümünde yardımcı doçent olan Eliza Forsythe, yakın tarihli bir makalede, bu hızlandırılmış emekliliklerin, genç işçilerin yemek servisi ve perakendecilik gibi sektörlerde müşteriye dönük işlerden ayrılmalarını mümkün kılmış olabileceğini buldu. . Bu, bu sektörlerde daha büyük bir boşluk yarattı – aşırı büyük iş açık oranlarında görülebilir.
Dr. Forsythe, “İnsanlar emekli oluyor ve bu pozisyonları açıyorlardı” dedi. “İşverenler onları arıyor, bu yüzden bu düşük ücretli zor işlerden birinde çalışıyorsanız, yükselmeniz için daha fazla fırsatınız var.”
Geri dönmeyen bir sonraki büyük işçi kategorisi, genellikle hala okula gitmeyen veya emekli olmayan bir grup olan 25 ila 54 arasındaki erkeklerdir. Ağustos ayında katılım oranları, Şubat 2020’deki seviyesinin altında yüzde 88,6 oldu. Aynı dönemde, bu yaş grubundaki kadınların oranı yüzde 77,2’ye yükseldi.
Uzmanlar bu sayıların arkasında ne olduğunu bilmiyorlar, ancak muhtemelen faktörlerin bir karışımı olduğunu söylüyorlar.
Kadınlar son yıllarda üniversite diploması kazanmada erkekleri geride bıraktı ve üniversite mezunlarının işgücüne katılımı pandemi kapanmalarından bu yana iyileşti; daha az eğitimli olanlar için, öyle değil. (Brookings Enstitüsü tarafından yapılan bir analize göre, her iki partnerin de üniversite diplomasına sahip olmadığı hanelerde, güvenilmez çocuk deva takviyesi yapmak için okulu bırakanlar hala kadınlar olma eğilimindedir. Her iki partnerin de diploma sahibi olduğu hanelerde, kadınlar daha fazla öne çıkmaya başladılar. tek ekmek kazananlar.)
Ancak eğilim, kısmen çok fazla imalat otomatikleştirilmiş veya başka ülkelere taşınmış olduğundan, erkek işgücüne katılımında 1960’larda başlayan uzun vadeli düşüşün devamı da olabilir. Ve erkekleri orantısız bir şekilde etkileyen bir engel, bir sabıka kaydının kalıcı etkisidir: Science Advances’te yayınlanan yakın tarihli bir araştırmaya göre, 35 yaşına kadar işsiz erkeklerin yüzde 46’sı da cezai mahkumiyete sahiptir.
Erkekler için katılım, Büyük Durgunluktan yavaş yavaş toparlanmanın daha yüksek tıslama ve daha güçlü bir çalışma motivasyonuna dönüşmeye başladığı 2016’da tersine dönmeye başlamıştı. Ancak ücret artışı, geçen yıl enflasyonu hesaba katarken çoğu işçi için o kadar hızlı olmadı. Ve çok sayıda iş gibi görünen şey, işsiz olan insanlara farklı görünebilir: Bu baharda danışmanlık firması McKinsey tarafından yapılan bir ankette, işsiz katılımcıların yüzde 34’ü bir engel olarak mevcut işlerin eksikliğini belirtti.
Anket ve analiz firması Morning Consult’un ekonomi analisti Jesse Wheeler, “Birçok işçinin bağlantısı hâlâ kopuk ve onların işe geldiğini göremiyoruz” dedi. “Hepsinin geçimini nasıl sağladığı belli değil, ancak bunun hanelerin birleştirilmesi ve maliyetlerin düşürülmesiyle çok ilgisi olduğunu düşünüyorum. Zorlanmasalardı, değiştirmek zor olurdu.”
Yasmin Schamiloğlu, uzun süren Covid vakasının ne zaman işe dönmesine izin vereceğini bilmiyor. Kredi… New York Times için Jamie Kelter Davis
Morning Consult, Ağustos ayında, çalışmayan yetişkinlerin, iş istememek için sıklıkla birbiriyle örtüşen çeşitli nedenler gösterdiğini tespit etti. 2.200 kişiden oluşan aylık bir ankette, yüzde 40’ı yeterli esnekliğe sahip bir iş bulamayacaklarına inandıklarını söylerken, yüzde 38’i ailevi durumlar ve kişisel yükümlülüklerle sınırlıydı. Ancak en büyük kategori yüzde 43 ile tıbbi durumlardı.
Diğer veriler, bunun bir kısmının Covid-19’un uzun vadeli komplikasyonlarından kaynaklandığını öne sürüyor, ancak kaç kişinin Kovid tarafından iş gücünden atıldığına dair tahminler muazzam bir aralıkta.
Bir Brookings Enstitüsü üyesi olan Katie Bach, Nüfus Sayım Bürosu’nun Hanehalkı Nabız Anketi ve diğer araştırmalara ilişkin yorumuna dayanarak, etkiyi iki milyon ila dört milyon tam zamanlı çalışanda ortaya koydu. (Etkilenen toplam sayı daha büyük olabilir, uzun süreli Covid’den muzdarip birçok kişi çalışmayı durdurmak yerine saatlerini azaltır.) Bir Federal Rezerv ekonomisti bir sayı belirtmedi, ancak Covid ile ilgili hastaneye yatışlar ve ölümler azaldıkça bile, payın azaldığını gözlemledi. Hastalık veya sakatlık nedeniyle çalışamadığını söyleyenlerin oranı 2021’in başlarında aniden yükseldikten sonra Çalışma Bakanlığı verisinde yüksek kaldı.
Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu tarafından yayınlanan bir makalede başka bir analiz, 2020 ve 2021’de sağlıkla ilgili nedenlerle bir hafta izin alan kişilerin bir yıl sonra işgücüne katılma olasılıklarının yüzde 7 daha az olduğunu buldu. yaklaşık 500.000 işçiye eşittir.
Büyüklüğü ne olursa olsun, etkilerin önemli ve uzun süreli olması muhtemeldir. Çalışmalar, aşıların uzun süreli Covid’e karşı kusurlu koruma sağladığını ve diğer virüs sonrası hastalıkların iyileşmesinin zor olduğunu kanıtladı. Bayan Bach, “Kesinlikle en kötüsünün geride kaldığını düşünmüyorum” dedi.
25 yaşındaki Yasmin Schamiloğlu, uzun süreli Covid vakasının işe dönmesine ne zaman izin vereceğini bilmiyor.
Ocak ayında Covid’e yakalandı ve nispeten hafif semptomları vardı. Wisconsin-Madison Üniversitesi’ndeki araştırmacılara bir süre uzaktan topluluk katılımı ile yardım ederek işini yapabildi ve ardından ofise geri dönmeye çalışmaya başladı. Yöneticileri anlayışlıydı, ancak işteki her saat yorucuydu ve yorgunluk kısa sürede dayanılmayacak kadar fazla hale geldi.
Bayan Schamiloğlu, “Artık yetersiz dinlenmenin daha yüksek uzun Covid riski ile ilişkili olduğunu biliyorum, bu yüzden keşke o zamanı dinlenmek için kullansaydım, çünkü yapabilirdim” dedi.
Sonunda, iyileşmeye çalışırken annesinin evinde yaşayarak Ağustos ayında istifa etmeye karar verdi. Danışmanlık alanında yüksek lisans programını ertelemek zorunda kaldı ve gelecek sonbaharda başlamak için yeterince iyi olmayı umuyor. Ancak durumu olan diğerleri, iyileşme ve nüksetme dönemlerinden geçtiler, birçoğunun desteğinden yoksun kaldı Bayan Schamiloğlu, ailesinden aldığı için minnettar, bu da profesyonel bir gelecek planlamasını zorlaştırıyor.
Bayan Schamiloğlu, “Önümüzdeki on yıllarda iş gücü için iyiye alamet değil” dedi.
Ben Casselman raporlamaya katkıda bulundu.